تکنیک اول:

این تکنیک از هفت مرحله تشکیل شده است که با طی این مراحل می‌توانید به فرافکنی دست پیدا کنید. البته انتظار حصول نتیجه در اولین جلسه‌ی تمرین، انتظار به جایی نمی‌باشد. هر چند که ممکن است برخی افراد در جلسه اول نیز به موفقیت برسند. در هر حال موفقیت در تکنیکهای فرافکنی به (توجه، توجه، توجه) و (تمرین، تمرین، تمرین) نیاز دارد. این دو کلمه (توجه و تمرین) توصیه تمام استادان متافیزیک به معرفت‌جویان می‌باشد. با عنایت به این موارد به شرح تکنیک می‌پردازیم.
مرحله‌ اول:
با رعایت موارد یک تا شش از بحث قبل و براساس دستورات ارائه شده در آن با همان نظم و ترتیب جسم و ذهنتان را رها کنید. رها سازی جسم و ذهن براساس نظر بیشتر استادان و به استناد تجربیات مؤلف کتاب، اولین و مهمترین قدم در تمرینات فرافکنی است.
مرحله‌ دوم:
در این مرحله باید به حالت خلسه‌ی مثبت فرو روید. خلسه یک حالت بین خواب و بیداری می‌‌باشد. به عبارت دیگر یک حالت شبه خواب است که در آن حرکات ارادی بدن متوقف می‌گردد. خلسه به دو نوع مثبت و منفی تقسیم می‌شود. خلسه‌ی منفی با آشفتگی، اضطراب، تند و سطحی شدن تنفس، افزایش ضربان قلب، کاهش بزاق دهان و انقباض مثانه همراه است. این نوع خلسه به دنبال ترس، شوک، رؤیت صحنه‌های دلخراش، دعوا و نزاع و خستگی و بی‌خوابی مفرط به‌وجود می‌آید. خلسه‌ی مثبت با آرامش، رهایی، راحتی، نفس‌های عمیق و شمرده، ضربان قلب آرام، و طبیعی بودن سایر فعالیت‌های بدن همراه است. این نوع خلسه با رعایت موارد یک تا شش فصل گذشته و انجام یکی از شیوه‌های زیر حاصل می‌شود.
یک راه رسیدن به خلسه این است که ساعد دست را به سمت بالا نگاه دارید. درحالیکه بازو روی زمین یا تخت می‌باشد. دست شما رها شده، آرام آرام به سمت تخت یا زمین فرو می‌افتد. در همین حال شما به یک حالت شبه خواب فرو می‌روید. در همین حال می‌توانید به خود تلقین کنید که: «من احساس آرامش و راحتی می‌کنم… جسم و ذهن من کاملاً رها شده است… دست من آرام آرام رها شده فرو می‌افتد… در همین حال من به حالت خلسه فرو می‌روم … خلسه‌ی مـن یک خلسه‌ی مثبت است… ».
روش دیگر برای فرو رفتن در خلسه شمارش اعداد به صورت معکوس می‌باشد. برای این منظور شروع به شمارش معکوس از شماره صد کنید. در این حال به خود تلقین کنید که: «من احساس آرامش و راحتی می‌کنم… جسم و ذهن من کاملاً رها شده است… از شماره صد معکوس می‌شمارم تا به عدد یک برسم… با هر شمارش معکوس به حالت خلسه فرو می‌روم … خلسه‌ی من یک خلسه‌ی مثبت است… .» به یاد داشته باشید که برای شمارش معکوس اعداد، دقت زیاد به خرج ندهید. اگر احتمالاً شمارش، اشتباه یا جابه‌جا شود اشکالی ندارد. همچنین لزومی ندارد که شمارش را تا عدد یک ادامه دهید. اگر در اواسط شمارش و یا در هر جای دیگر آن به حالت خلسه فرو رفتید، شمارش می‌تواند متوقف گردد.
یک روش دیگر برای حصول خلسه تجسم گوی بلورین است. برای این منظور یک گوی سفید را مجسم کنید که در فضای بالای سرتان معلق است. در ذهنتان روی گوی سفید تمرکز بگیرید و به خودتان بگویید:« من شماره 3 را روی گوی بلورین می‌نویسم، آنرا می‌بینم و به خلسه فرو می‌روم. سپس به جای آن عدد 2 را می‌نویسم و به آن نگاه می‌کنم و خلسه‌ام عمیق‌تر می‌شود. در آخر عدد یک را می‌نویسم و به آن نگاه می‌کنم تا خلسه‌ام کاملاً عمیق شود.» حال این کار را انجام دهید. اعداد را به هر رنگی که بخواهید می‌توانید روی گوی بلور بنویسید. با این کار آرامش و رهایی شما عمیق و عمیق‌تر می‌شود. برای عمیق‌تر شدن خلسه می‌توانید همین کار را دوباره تکرار کنید.
مرحله‌ سوم:
در این مرحله باید کالبد فیزیکی و حواس پنج‌گانه‌ی خود را فراموش کنید. برای رسیدن به این منظور باید آرامش و خلسه‌ی شما عمیق‌تر گردد. برای این کار می‌توانید درحالیکه چشمانتـان بسته است به‌صورت مستقیم به فضای تاریـک پشت پلک چشمانتان نگاه کنید. یک فضای تاریک و خالی می‌بینید. در این فضا مستقیم به سمت جلو بروید. در این حال ممکن است الگوها و حالت‌های مختلفی از نور را ببینید. از کنار آنها بگذرید و همچنان به سمت جلو بروید. در این حال کالبد فیزیکی خود را از یاد خواهید برد و دیگر آن را احساس نمی‌کنید. حواس پنج‌گانه شما مسدود شده، دیگر محرک‌های مختلف را دریافت نمی‌کنید. شما در یک خلاء قرار گرفته‌اید که فقط محرک‌های فکری برای شما قابل دریافت است. شما برای فرافکنی آماده هستید.

مرحله‌ی چهارم:
به حالت ارتعاش و لرزش وارد شوید. این حالت ارتعاش مهمترین و همچنین مبهم‌ترین بخش تکنیک می‌باشد. بسیاری از آنهایی که تمرین‌های فرافکنی را انجام می‌دهند ارتعاش و لرزش را در اولین تجربه فرافکنی خوب به‌یاد می‌آورند.
ارتعاش‌ها می‌تواند شبیه تجربه‌ی برق گرفتگی با ولتاژ کم در زمان کوتاه باشد. این ارتعاش‌ها به دلیل تلاش کالبد اختری برای ترک کالبد فیزیکی می‌باشد.
به خودتان تلقین‌های ذهنی بدهید که کالبد اختریتان در حال بلند شدن و بالا آمدن است. این تلقین‌ها را تکرار کنید. بیان تلقین‌ها می‌تواند به زبان و یا به دل و در ذهن باشد. به‌‌‌‌‌طور کلی برای تلقین‌ها از جملات کوتاه مختصر و مفید استفاده کنید. برای مثال می‌توانید به خودتان بگویید: «کالبد اختری من در حال ارتعاش است… کالبد اختری من در حال جدا شدن از کالبد فیزیکی است… کالبد اختری من جدا شده و به سمت بالا می‌‌رود… ».
یک نقطه به فاصله 30 سانتیمتر در بالای پیشانی‌تان مجسم کنید. سپس این نقطه را به‌صورت ذهنی به فاصله 180 سانتیمتری ببرید. نقطه مورد نظر را به اندازه 90 درجه بچرخانید و بالا ببرید. این کار را با ترسیم یک خط، موازی محور بدن در بالای سر انجام دهید. روی آن نقطه تمرکز کنید. ارتعاشات خود را از سر خارج کنید و به آن نقطه ببرید و دوباره از آن نقطه به سر برگردانید. اگر نمی‌توانید این کار را انجام دهید حداقل در ذهنتان مجسم کنید که این کار را انجام می‌دهید. به‌زودی و با تکرار تمرین به‌راحتی این کار برای شما قابل انجام می‌گردد. این تمرین شما را برای فرافکنی آماده می‌کند.
مرحله‌ی پنجم:
یاد بگیرید که این حالت ارتعاش را کنترل کنید. برای این منظور تمام ارتعاشات را از سراسر بدن جمع کنید و در سر متمرکز نمایید. آنگاه این ارتعاشات را به‌صورت یک موج از سر به سمت پاها ببرید. برای افزایش تأثیر این تمرین بر روی ارتعاش‌ها تمرکز گرفته، در ذهنتان آن را تقویت کنید. حال یک موج ارتعاش قوی را از سر به سمت پا هدایت کنید و دوباره آن را به سر باز گردانید. آنقدر تمرین کنید تا این امواج به‌راحتی تحت کنترل شما قرار گیرد. زمانی که شما توانستید این کنترل را به‌دست آورید، برای خروج روح از بدن آماده می‌باشید.
مرحله‌ ششم:
فرافکنی را با یک جدایی نسبی شروع کنید. کلید این کار کنترل افکار است. ذهنتان را به‌طور کامل روی برنامه‌ی خروج از بدن متمرکز کنید و اجازه ندهید که این فکر از ذهنتان بیرون رود. سرگردانی افکار ممکن است باعث از دست رفتن این حالت کنترل گردد.
ارتعاش‌های شما قوی‌تر می‌شود. تجربه‌ی خروج از بدن را با جدا کردن یک دست یا یک پا از کالبد اثیری شروع کنید. برای مثال احساس کنید که یک دست از کالبد اثیری شما از کالبد فیزیکی جدا شده و دیوار نزدیک شما را لمس می‌کند. دست را از وسط دیوار عبور داده سپس آن را به سمت عقب بکشید و به موقعیت فیزیکی خود برگردانید. همین تمرین را با دست دیگر انجام داده، هدف دیگری را لمس کنید.
مرحله‌ هفتم:
در این مرحله می‌توانید به‌طور کامل از بدن جدا شوید. برای این کار یکی از روش‌های زیر را مورد استفاده قرار دهید.
روش اول: بیرون و بالا آمدن از بدن است. برای این منظور مجسم کنید که وجود شما نورانی و روشن می‌شود. در همین حـال ارتعاش‌های شمـا قوی‌تر می‌گردد. حـال فکر کنید، که شنـاور شدن در فضا چقدر زیبـاست این فکر را در ذهنتان حفظ کنید و اجازه ندهید که فکر دیگری جایگزین آن شود. در این حالت به‌شرط آنکه مراحل قبلی را با دقت پشت سر گذاشته باشید، فرافکنی خودبه‌خود اتفاق می‌افتد.
روش دوم: چرخیدن و خروج از بدن است. بدین ترتیب که وقتی به حالت ارتعاش رسیدید اراده کنید که در ذهن، بدنتان را بچرخانید. درست مانند زمانی که در بستر خوابیده و می‌چرخید. دقت کنید، چرخش بدن فقط در فکر به‌صورت تجسم ذهنی انجام می‌شود و کالبد فیزیکی هیچ‌گونه چرخش یا حرکتی ندارد. سعی کنید بدنتان را به‌صورت ذهنی از بالا بچرخانید؛ در این حالت کالبد اختری شما واقعاً خواهد چرخید و از کالبد فیزیکی جدا خواهد شد. در این لحظه شما خارج از بدن خواهید بود. خود را معلق در بالای کالبد فیزیکی‌تان ببینید.
شور، هیجان و شعف فراوان تمام وجود شما را خواهد گرفت. بر خود مسلط باشید. برای چند دقیقه در این تجربه‌ی خروج از بدن بمانید و سپس به نرمی و لطافت به کالبد فیزیکی‌تان بازگردید.
تلقین‌هایی پیرامون تأثیرات خوب و مثبت این تجربه‌ی موفق به خود بدهید. تلقین‌هایی نیز درباره سلامت، نشاط و شادابی به خود بدهید، در نهایت تلقین‌هایی در باب تجارب زیبا و موفق آینده که در انتظار شما است بگویید. حال با سه نفس عمیق از این حالت خارج شده، به حالت طبیعی و معمولی باز گردید. چشمان خود را باز کنید، خداوند را شکر گفته و به زندگی لبخند بزنید.

تکنیک دوم:

در این تکنیک قدرت تجسم بسیار مورد استفاده قرار خواهد گرفت و کمک فراوانی خواهد نمود. تجسم عبارت است از خلق یک پدیده در ذهن، که به اعتقاد برخی از متافیزیسین‌ها به‌صورت همزمان در عالم ذهن نیز اتفاق می‌افتد. ذهن بُعدی از ابعاد ماورائی وجود انسان می‌باشد که جایگاه آن در حد واسط کالبد فیزیکی و روح قرار گرفته است. به‌یاد داشته باشید که ذهن و مغز یکی نمی‌باشد، مغز بخش کوچک و مهمی از کالبد فیزیکی ما است که درون جمجمه قرار گرفته است. به‌عبارت دیگر می‌توان گفت ذهن از چند بخش تشکیل شده که یک بخش آن مغز است. هرچند که مغز و ذهن با یکدیگر در ارتباط می‌باشند ولی ماهیت آنها تفاوت دارد. مغز یک ارگان فیزیکی و ذهن یک بُعد متافیزیکی می‌باشد. عالم ذهن یکی از عوالم هفت‌گانه جهان هستی است، که در ارتباط با ذهن تمام انسان‌ها می‌باشد. همان طور که کالبد فیزیکی انسان در عالم فیزیکی زندگی می‌کند و در انطباق با آن می‌باشد، بُعد ذهن نیز در عالم ذهن سیر می‌کند و در انطباق با آن است.

تجسم دارای یک نیرو و قدرت فوق‌العاده‌ای است که می‌تواند اثرات بسیار زیادی داشته باشد. باید تجسم را شناخت و در جهات مثبت و برای تکامل و تعالی علمی و روحی از آن بهره گرفت. برخی از روانشناسان و متافیزیسین‌ها اعتقاد دارند که وقتی انسان چیزی را در ذهن تجسم کند و بر آن تمرکز بگیرد و آن تصویر ذهنی را حفظ کند، آن چیز در عالم فیزیک نیز به‌وقوع خواهد پیوست. البته برای این منظور حفظ مدت طولانی تصویر ذهنی و یا تکرار آن به دفعات متعدد لازم است. برای مثال هر آنچه را که ما درباره‌ی خودمان تفکر و تجسم نماییم و بر آن اصرار داشته باشیم در عالم فیزیکی به وقوع می‌پیوندد. این حالت در مورد دیگران نیز مصداق دارد. بدین معنی که هر آنچه که برای دیگران تجسم کنیم همان خواهد شد. این پدیده به خصوص در والدین دیده می‌شود که مطالبی را درباره‌ی فرزندانشان تجسم می‌کنند و به‌طور مرتب تکرار می‌کنند و بر آن اصرار دارند، در نهایت نیز تجسم والدین درباره‌ی فرزندانشان عملی می‌گردد. به همین دلیل بزرگان گفته‌اند شما همان هستید که فکر می‌کنید. نباید فراموش کرد که تجسم با توهم متفاوت است. توهم یک وادی منفی است که نه تنها مفید نمی‌باشد، بلکه ممکن است تأثیرات سوء و منفی نیز داشته باشد. لذا باید از پرداختن به توهم و سیر در آن اجتناب نمود. همچنین پرداختن به تجسم نباید به گونه‌ای باشد که ما را از فعالیت‌های روزانه باز دارد. در واقع انسان باید بخش محدود و معینی از وقت روزانه‌ی خود را صرف تجسم تصاویر ذهنی مثبت برای خود و دیگران نماید و مابقی وقت را به سایر امور مورد نیاز بپردازد.

برای انجام این تکنیک، مکان و زمان مناسب را انتخاب کنید. به صورت مطلوب روی زمین یا تخت‌خواب دراز بکشید. نفس عمیق بکشید. آگاهی خود را بر چشم سوم (مرکز پیشانی‌) متمرکز کنید، جسم و ذهن خود را با شیوه‌ی مناسب رها کنید. (این مراحل در مباحث قبل به‌صورت کامل شرح داده شده است.)
پس از طی مراحل فوق به حالت خلسه فرو روید. کالبد فیزیکی و حواس پنج‌گانه را به‌دست فراموشی بسپارید. در وجود خود حالت ارتعاش و لرزش ایجاد کرده، آن را کنترل و هدایت کنید. (این مراحل به‌صورت کامل در تکنیک اول، مرحله‌ی اول تا پنجم به‌صورت مبسوط شرح داده شده است.)
حال مراحل مقدماتی را با موفقیت پشت سر گذاشته، آماده‌ی فرافکنی می‌باشید. در این مرحله درحالی‌که جسم شما روی تخت یا زمین دراز کشیده، با سقف اتاق فاصله‌ی زیادی دارد، مجسم کنید که فاصله‌ی مابین «نوک بینی» شما و «سقف اتاق» کم می‌شود… این تجسم را در ذهن تقویت کنید… فاصله باز هم کم می‌شود… همچنان با تمام احساس در این تجسم بمانید… فاصله کمتر می‌شود… تمرکز خود را بر این موضوع حفظ کنید… فاصله بسیار کمتر می‌شود… احساس می‌کنید به سقف نزدیک می‌شوید… به زودی این فاصله از بین خواهد رفت… به زودی با نوک بینی سقف را احساس خواهید کرد… شادی و هیجان تمام وجود شما را خواهد گرفت… شجاع باشید و احساسات خود را کنترل کنید… به‌یاد داشته باشید که این کالبد اثیری شماست که از کالبد فیزیکی خارج شده، به سقف اتاق نزدیک شده است.

در ابتدا، این کار در ذهن شما و با تجسم صورت می‌گیرد؛ یعنی همه چیز درون شما و با یک تصویر ذهنی اتفاق می‌افتد. با تمرین و تکرار، این ذهنیت به عینیت تبدیل می‌گردد. به‌زودی شما آن را عملاً احساس و تجربه خواهید کرد. این پدیده وجود خارجی دارد و شما آن را لمس خواهید کرد. هنگام وقوع آن بر خود مسلط باشید. وقایع جالب و شگفت‌انگیزی در انتظار شماست. از این وقایع لذت ببرید و آزادی پرنده‌ی روح را از قفس تن، جشن بگیرید. این یک نقطه‌ی عطف در زندگی شما می‌باشد. خداوند کریم را برای این نعمت شکر نمایید.
پس از اینکه با نوک بینی سقف اتاق را احساس کردید، خوشحال و شادمان به کالبد فیزیکی خود باز گردید. برای بازگشت کافی است که اراده کنید و بخواهید این اتفاق بیفتد. بلافاصله لیز خورده، وارد کالبد فیزیکی می‌گردید. شما در کالبد فیزیکی هستید. برای اینکه پایان و فرود خوبی داشته باشید قبل از بازگشت به خود بگویید: «می‌خواهم به این تمرین پایان دهم و از این حالت خارج شوم… تا لحظاتی دیگر با سه نفس عمیق چشمانم را باز می‌کنم و به‌حالت عادی و طبیعی برمی‌گردم… امروز من یک تمرین خوب و زیبا را تجربه کردم… یاد و خاطره‌ی این تجربه‌ی رؤیایی برای همیشه با من خواهد ماند… در تمرین‌های آتی سریع‌تر و آسان‌تر به نتیجه می‌رسم… نتایج تمرین‌های بعدی جالب‌تر و دل‌انگیزتر خواهد بود… تجربه‌ی بسیار موفقی در انتظار من است… درحالیکه خوشحال، شاداب، سلامت و پر‌انرژی هستم با سه نفس عمیق چشمانم را باز می‌کنم… .» حال با سه نفس عمیق چشمان خود را باز کنید و به‌حالت طبیعی برگردید. چند دقیقه طول می‌کشد تا جسم شما کاملاً به‌حالت عادی باز گردد. لذا بلافاصله بلند نشوید و کمی تأمل نمایید. آرام آرام جسم خود را حرکت دهید تا کاملاً بیدار شوید.

با تکرار تمرین‌ها به‌طور قطع این پدیده را به‌طور کاملاً محسوس و ملموس تجربه خواهید کرد. در تمرین‌های بعدی پس از جدا شدن از کالبد فیزیکی و رسیدن به سقف می‌توانید به سمت پایین نگاه کنید و کالبد فیزیکی خود را بر روی تخت یا زمین ببینید. با دیدن کالبد فیزیکی خودتان حیرت زده خواهید شد. شاید هم دچار دوگانگی شوید. شجاع باشید و هیجانهای خود را کنترل کنید. در تمرین‌های دیگر می‌توانید پس از طی مراحل فوق و جدا شدن از بدن، در فضای اتاق چرخی بزنید و به هر کجای آن که می‌خواهید بروید. به‌یاد داشته باشید که برای رفتن به مرحله‌ی بعدی باید مرحله‌‌ی قبل را با موفقیت طی کنید، اگر هنوز در یک مرحله موفق نشده‌اید هرگز به سراغ مرحله‌ی بعد نروید.
در جلسه‌های بعدی تمرین و پس از طی مراحل مذکور با موفقیت و جدا شدن از بدن می‌توانید از اتاق خارج شده، از سایر مکانهای مجاور دیدن کنید. برای خروج از اتاق نیازی نیست که از در خارج شوید. شما می‌توانید در این حالت به‌راحتی از دیوار عبور کنید. چون شما در کالبد اثیری می‌باشید که ماهیت آن غیرمادی است، برای این منظور با دست خود امتحان کنید. یک دست را به سمت دیوار ببرید، دست خود را از دیوار عبور دهید. دست شما به نرمی و لطافت وارد دیوار می‌شود و از آن عبور می‌کند، درست مانند زمانی که دست فیزیکی‌تان را وارد آب می‌کنید. به همان راحتی که جسم فیزیکی شما بدون هیچ مشکل و مقاومتی از بین هوا عبور می‌کند، کالبد اثیری شما نیز از بین اجسام مادی عبور خواهد کرد… از در یا دیوار اتاق خارج شوید. از اتاق‌های مجاور دیدن کنید.
پس از موفقیت در مراحل فوق، در تمرین‌های جدید، با جدا شدن از کالبد فیزیکی به بیرون از محل زندگی خود بروید. به کوچه و خیابان‌های اطراف سر بزنید. در شهر به گشت و گذار بپردازید. فراموش نکنید کالبد اثیری شما معلق در هوا حرکت می‌کند و نیاز ندارد که مانند کالبد فیزیکی روی زمین راه برود. هرچند که این کار را نیز می‌تواند انجام دهد. از موفقیت‌های خود شادمان باشید. به تمرین‌های خود ادامه دهید. خالق خود را حمد و سپاس کنید. به یاد داشته باشید که شما با این توانایی‌های ظریف و پیچیده، یکی از میلیارد‌ها مخلوق خالقی بس بزرگ و عظیم می‌باشید.
با پشتکار، تکرار و تمرین به مرحله‌ای می‌رسید که می‌توانید کالبد فیزیکی خود را بر روی تخت رها کرده، این پوشش سخت و ضمخت را از خود جدا کنید و مانند پرنده‌ای آزاد و سبک‌بال، ساعت‌ها در این کره خاکی به سیر و سیاحت بپردازید، به هر کجای آن که می‌خواهید سفر کنید و با سیر در طبیعت، بر معرفت خود نسبت به خدای عزوجل بیفزایید.

تکنیک سوم