مثنوی ارواح
یا رب از من کم مکن الطاف دوست ----- مثنوی روح من از آن اوست
مثنوی ارواح
یا رب از من کم مکن الطاف دوست ----- مثنوی روح من از آن اوستنقد و بررسی فیلم احضار روح
نقد و بررسی فیلم احضار روح ( The Conjuring )
نقد از: میثم کریمی
«احضار روح » براساس اتفاقات واقعی رخ داده در سال 1971 در یک خانه بزرگ ساخته شده است. آنچه که تا به امروز از این داستان شنیده شده به این شرح است: یک خانواده پر جمعیت به خانه ای جدید در منطقه رود آیلند نقل مکان می کنند اما مطابق معمول در این خانه یک سری روح وجود داشته که با انواع و اقسام روش ها اعم از بلند کردن اعضای خانواده ، تکان دادن صندلی، صحبت کردن با افراد و..باعث اذیت و آزار این خانواده می شده. متاسفانه تا به امروز هیچ مدرکی دال بر تائید ادعاهای خانواده پرون بدست نیامده و هرگز هم بدست نخواهد آمد چراکه علناً بررسی چنین موضوعی هرگز علمی نخواهد بود. یکی از رایج ترین سوالاتی که درباره ارواح و داستانهای تسخیر ساکنین منزل توسط این ارواح سرگردان پرسیده می شود این است که چرا تمام این داستانها مربوط به قرن ها پیش یا حداکثر دهه ی هفتاد میلادی هستند و با ظهور تکنولوژی های مختلف که می تواند به راحتی چنین لحظاتی را ثبت کند، آثاری از ارواح سرگردان و این قبیل داستان ها پیدا نشده؟ شاید این سوال بتواند به راحتی این موضوع را اثبات کند که داستانهای تسخیر منزل توسط ارواح سرگردان، افسانه های بی پایه ای بیش نبوده و هرگز مستندی از وجود این مقوله به دست نیامده است.
اما خانواده
پرون که ادعا می کردند در این خانه ارواح موجب اذیت و آزار آنان می شده، توانستند از طریق فروش کتابهایشان پول بسیاری به جیب بزنند و تا سالها از طریق بازنشر این قبیل داستان ها ، شهرت و وضعیت مالی خوشایندی برای خودشان رقم بزنند. دخترِ این خانواده که هم اکنون 54 ساله است، درباره فیلم و ادعای تقلبی بودن آن صحبت جالبی انجام داده و گفته : « هرکس می خواهد باور کند و هرکس هم نمی خواهد نکند! »
داستان « احضار ارواح » درباره خانواده پرجمعیت پرون هست که در سال 1971 به یک خانه بزرگ اما قدیمی در شهر هریسویل واقع در رود آیلند نقل مکان می کنند تا بتوانند در آنجا به همراه پنج دخترشان، زندگی خوش و آرامی را تجربه کنند اما در کمال تعجب مشاهده می کنند که سگشان به هیچوجه وارد این خانه نمی شوند! بزودی خانواده پرون متوجه می شوند که این خانه توسط قدرتی ناشناخته در حال کنترل هست و آسایش آنها را از بین برده است، به همین جهت آنها از دو متخصص مسائل ناشناخته به نامهای اِد و لورین وارن ( پاتریک ویلسون و ورا فارمیگا ) دعوت می کنند تا به این امور رسیدگی کنند و منشاء این مشکلات را بیابند.
لورن و اِد پس از بررسی اولیه خانه متوجه می شوند که این مورد بسیار وحشتناک تر از تمامی مواردی است که تا به امروز در زندگی شان تجربه کرده اند و....
وضعیت « احضار ارواح » تا حدود زیادی شبیه به فیلم « توطئه آمیز » است که خودِ جیمز وان آن را ساخته بود، اما با این تفاوت که این یکی هوشمندانه تر و ترسناک تر از فیلم قبلی است. وان در « توطئه آمیز » تا حدودی زیادی توانسته بود حس تعلیق را بوجود بیاورد و تماشاگر را در شرایطی قرار دهد که ترس را با تمام وجودش احساس کند. اما این وضعیت در « احضار ارواح » به مراتب پیچیده تر از « توطئه آمیز » است.
« احضار ارواح » آغاز ساده ای دارد. خانه ای بزرگ اما مشکوک که اطلاق کردن واژه " خانه مخروبه قدیمی " به آن، برای تماشاگر نمایان می سازد که این مکان محل عبور مرور انواع ارواح می باشد. اشارات آغازین فیلم در ابتدا شاید هر تماشاگری را از تماشای ادامه فیلم منصرف کند چراکه آغشته به کلیشه های رایج آثار ترسناک می باشد؛ اما این کلیش
ه ها خیلی زود پایان می پذیرد و خانواده پرون به خانه خودشان نقل مکان می کنند و پس از مدت کوتاهی ، جیمز وان به همراه ایده های ترسناکش وارد خانه می شوند!
وان کارگردان جوانی است که در چند سال اخیر راه و رسم ترساندن تماشاگر را به خوبی فراگرفته است و این کار را به بهترین نحو احسن انجام می دهد. در « احضار ارواح » نیز وان، با ایجاد حس تعلیق از بدو ورود خانواده پرون به خانه تسخیر شده ، تماشاگر را همواره در شرایطی استرس زا نگه می دارد و تا انتهای فیلم با هر روش و ترفندی که خواسته، وحشت را به مخاطبش انتقال داده است که این اتفاقی رایجی در آثار ترسناک هالیوودی به شمار نمی رود .
وان از جمله معدود کارگردانان سینمای هالیوود است که از تکنیک های پیشرفته صدابرداری برای خلق اتمسفر ترس در داستان بهره می گیرد و در سالهای اخیر نشان داده که به اندازه کافی به این بخش مسلط هست. در « احضار ارواح » نکته ای که بیش از همه تماشاگر را دچار ترس و استرس میکند، افکت های ریز صوتی و موسیقی وحشت آوری اس
ت که با ذهن مخاطب به راحتی بازی کرده و اجازه تفکر و تجزیه و تحلیل موقعیت را به او نمی دهد و همین تکنیک ساده اما کاربردی، باعث می شود تا تماشاگری که قدرت تمرکز ندارد، از لحظات ترسناک فیلم به شدت بترسد!
البته وانگ تنها به استفاده از این شیوه جدید ایجاد ترس ( که هرکسی هم قادر به استفاده بی نقص از آن نیست ) اکتفا نکرده و خوشبختانه ارزش بسیار بیشتری برای شعور مخاطب فیلمش قائل شده است. وانگ در « احضار روح » به خلق موقعیت های ترسناک تازه و بدیع مبادرت ورزیده و اگرچه در اجرا همه آنها نگرفته ، اما تعداد قابل توجهی از آنها به راحتی قادر خواهند بود تا مخاطب را دچار وحشت کنند. وانگ در ساخت موقعیت های ترسناک « احضار ارواح » کمترین استفاده ممکن را از افکت های کامپیوتری کرده و از این رو مخاطب ترس و وحشت بیشتری را در هنگام تماشای فیلم احساس خواهد کرد که فکر میکنم این ویژگی بتواند تا مدتها طرفداران ژانر ترسناک را راضی و خشنود کند.
شاید تنها ایراد فیلم که البته در تمامی آثار ترسناک صدق می کند، پایان بندی نه چندان مطبوع فیلم باشد که می توانست بهتر از این باشد. با اینحال، به نظرم کماکان « احضار ارواح » یکی از بهترین آثار ساخته ترسناک ساخته شده در چند سال اخیر هست که وظیفه اش را به خوبی انجام داده است . این فیلم قصد ترساندن مخاطبش را دارد و اینکار را تقریبا در تمام طول مدت زمان فیلم به خوبی انجام می دهد و اجازه ای به مخاطب به جهت نفس راحت کشیدن نمی دهد! سالها بود که اثر ترسناک در خور توجهی اکران نشده بود اما حالا با اکران « احضار روح » فکر میکنم که بهتر باشد ارزش و اهمیت بیشتری به این نوع آثار ترسناک ( بدون خونریزی ) بدهیم چراکه هنوز هم می توان فیلمی را مشاهده کرد و شب هنگام آرام و قرار نداشت!
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد