مثنوی ارواح
یا رب از من کم مکن الطاف دوست ----- مثنوی روح من از آن اوست
مثنوی ارواح
یا رب از من کم مکن الطاف دوست ----- مثنوی روح من از آن اوستروش ارتباط با روح خود
روش ارتباط با روح خود
دکتر ابوالفضل گیلکی
یک محقق تبتی معتقد است: «تمام امراض جسمی از مشکلات روحی سرچشمه می گیرد» تخلیه تنش ها ی روح و التیام آن، راهی است جهت رهایی از هرگونه اختلال ارگانی جسمی در بدن واینکه هاله ی انسان به معنای واقعی بتواند بدون مواجه شدن با مانع و سدی آزادانه به هر طرف حرکت کند. در این جاست که می توانیم بگوییم هاله خود را بیدار کرده ایم. این بدان معنی است که: هر چه قدر انرژی معنوی و روحی که از طریق چاکرای فوقانی سر (در هاله انسان مراکزی برای ورود و خروج انرژی وجود دارد که چاکرا نامیده می شود) به ما وارد میشود بیشتر باشد، هاله ما پررنگ تر است .
روح در واقع انعکاس یک نیروی ماورای دنیوی است که خداوند پس از خلق ، آن را در کالبد جسمانی وی در زمین جای می دهد. با اتصال به دنیای ماوراء و الهی، روح ما در حالتی آرام و بدون تنش قرار می گیرد. شاید اصلا متوجه این موضوع به معنای دقیق نشویم ولی می فهمیم که روح ما در وضعیتی آرام بسر می برد.
ما همواره بدنبال سلامتی، موفقیت و شادکامی در دنیای مادی هستیم، غافل از اینکه ذاتا خود ما با بی اعتنایی به روح و روان خود، مانعی هستیم برای نیل به همه اهداف فوق. زمانی که به محدودیتهای دنیای مادی و معایب آن پی ببریم، ناخودآگاه مجبور به ارتقاء وضعیت روحی خود جهت رسیدن به آرامش وسلامتی کامل می شویم. در غیر این صورت «بی قراری روحی» ایجاد می شود.
بسیاری از عوامل هستند که در ایجاد حالت «بی قراری روحی» نقش دارند ودر این اوضاع است که ما سعی می کنیم وضعیت آشفته خود را تغییر و ترمیم کنیم، مثل؛ ورشکستگی مالی، از دست دادن نزدیکان، زمانی که به هر دلیلی خود را در مقابل یک بحران روحی ناگهانی می بینیم و یا نزدیک به زمان مرگ هستیم، و یا وقتی که در برابر اهداف دنیوی (موفقیتها، کامیابی و سلامتی) خود را ناتوان ببینیم. احتمال وقوع این حالت در مورد افراد حساس و عاطفی بیشتر است.
صرف نظر از عوامل ایجاد این حالات روحی، همه انسان ها نیاز دارند که با ضمیر نا خود آگاه و روح خود ارتباط برقرار کنند تا درجه آرامش ایده آل برسند، در اینجا به راهکارهایی از علم مدیتیشن (روشی از روان درمانی) اشاره شده است که با تمرین آنها می توانید تاحدی به ماهیت روحی خود پی ببرید:
در یک اتاق تاریک بنشینید، چشمانتان را ببندید و بدن خود را کاملا در حالی راحت قرار دهید ، هفت بار نفس عمیق بکشید. (دم عمیق و بازدم آهسته)، بر تمام بدن خود تسلط داشته باشید، به مدت چند ثانیه بروی تمام نقاط پاهای خود تمرکز کنید و دوباره تنفسی عمیق بکشید و در این موقع حس می کنید که پاهای شما وجود خارجی ندارد. حال، چند ثانیه ای بروی نیم تنه بالایی، قفس سینه و ناحیه کمر، تمرکز کنید و دوباره نفسی عمیق بکشید. در مرحله بعد همین کار را در ناحیه سر انجام دهید. بعد از هر مرحله، باز هم حس می کنید آن عضو از بدن شما وجود خارجی ندارد. با وجود این حس و انجام تنفس های عمیق، نهایتا شما با خود می گویید: «مثل اینکه من جسم ندارم و جدا و بدون آن زنده هستم!». به مدت ۳۰ ثانیه در همان وضعیت بمانید.
هاله ای ارغوانی در اطراف خود حدود ۶ متر بالاتر از جسم و زمین تجسم کنید و آهسته بگویید: «این جسم معنوی من است که اجازه داده در مورد همه چیز درزندگیم فکر و تجربه کنم، ولی این خود من نیستم ! تصور کنید که این هاله بخار شد و در هوا محو شد، در اینجاست که باز هم آهسته می گویید: من نه خود جسم مادی هستم و نه احساسات و افکارم، من به خودی خود و مستقل از همه اینها هستم و وجود دارم. برای ۳۰ ثانیه در همان وضعیت بمانید .
به آرامی با خود بگویید: «من تنها یک جسم نیستم ، جسمم تنها وسیله ای است برای به حرکت درآوردن روح. من افکار و احساساتم نیستم، آنها تنها حاصل از روح من هستند ، ذهن من ابزاری برای روحم است. من خود روحم هستم!! این خود من هستم، من دارای هوش، استعداد و عشق الهی هستم و می توانم با خدا ارتباط برقرار کنم . بله من یک روح هستم»!!
به مدت ۵ دقیقه به همان حال بمانید و به آرامی از وضعیت خود خارج شوید: آهسته چشمها را باز کنید، چند بار نفس عمیق بکشید .
با انجام این تمرین ، احساس سبکی می کنید و به یک آرامش فوق العاده روحی دست می یابید . فهمیدید که شما تنها یک کالبد جسمی و یا افکار و احساساتتان نیستید ، جسم و فکر شما محو شد و خود شما باقی ماندید . این «شمایی» که در این تمرین مدیتیشن به آن رسیدید، روح شما است. هم اکنون، آرام و سبکتر شده اید.
این تمرین را هر روز ، مخصوصا زمانی که به بحرانی روحی دچار می شوید ،انجام دهید .
این تمرین باعث ایجاد آرامش و برانگیخته شدن نیروی عشق الهی در شما می شود.
بسیار عالی