مدیوم های نویسنده (کاتب)

مدیوم های نویسنده (کاتب)

در این مقاله راجع به مدیومهای نویسنده بحث خواهیم کرد. زیرا این خاصیت از سایر استعدادها متداول تر است و با استفاده از آن می توان کامل ترین و مفیدترین نتایج را به ساده ترین و راحت ترین طریقه به دست آورد. جای تاسف است که تاکنون هیچ علامت و نشانه ای که به طور مسلم وجود چنین خاصیت را در اشخاص فاش سازد بدست نیامده است.

سابق بر این، پاره ای مشخصات و علائم بدنی را دلیل بر وجود این استعداد تصور می کردند، اما بعدها معلوم شد مشخصات مزبور به هیچ وجه جنبه عمومی ندارند و شایان اعتماد نیستند. استعداد مدیومی به طور کلی در هرکسی ممکن است یافت گردد، اعم از مرد یا زن و سالخورده یا کودک، و ضمنا با سطح فکر و اخلاق اشخاص و یا با مزاج و طبع آنها هیچگونه ارتباطی نمی تواند داشته باشد. بالاخره درنتیجه تحقیقات ممتد مسلم گردید که تنها طریقه معقول برای کشف استعدادهای مدیومی فقط و فقط آزمایش است.

به طوری که قبلا بیان داشته ایم به طرق گوناگون میتوان پیام هایی کتبی از ارواح دریافت داشت، معذالک دستنویسی آسان ترین و سریع ترین روش ارتباط باید تلقی گردد و مخصوصا توصیه می کنیم آن را بیشتر مورد توجه قرار دهند.

- توصیه می شود حرکت کردن آزاد دست را هیچ چیز نباید مانع یا مزاحم شود. ضمنا در اوایل کار  حتی بهتر است که دست بر کاغذ تکیه نکند. نوک قلم تا حدی باید با کاغذ تماس داشته باشد که بتواند خطی بر آن بکشد. اما نه چندان محکم که مقاومتی ایجاد نماید. رعایت این احتیاط ها فقط برای اوایل کار است و چون عادت به کتابت شود دیگر هیچ چیز نمی تواند از حرکات دست و قلم جلوگیری کند.

- هر مبتدی طبعا آرزو دارد با عزیزانی که از دست داده است ارتباط بگیرد، اما بهتر است کمی حوصله کند. چون اخذ تماس با یک روح معین غالبا با موانعی مواجه می شود  که برای مبتدیان مفهوم نیست. وقتی که روح بخواهد با دنیای مادی ما تماس حاصل کند لازم است بین او و مدیوم یک ارتباط سیال برقرار گردد که این ارتباط سیال معمولا بدون پاره ای مقدمات تحقق پذیر نیست. اما همین که خاصیت مدیومی تدریجا گسترش یابد ارتباط با یک روح معین احیانا امکان پذیر خواهد گشت. روحی که قصد مکالمه با او را دارید، ولو آنکه در مجاورت شما باشد شاید طریقه ارتباط را نداند یا شرایط لازم را واجد نباشد و یا اصولا اجازه و امکان ارتباط به او داده نشود. پس در اوایل کار خوب است برای مکالمه با یک روح معین اصرار نورزید، چون ممکن است ارتباط موردنظر آسان میسر نشود. پیش از آنکه ارتباطی خصوصی با ارواحی آشنا را جویا شوید بهتر است به تقویت استعداد خودتان بکوشید. برای این منظور صلاح است بطور کلی ارتباط با عالم روحی را خواستار شوید. مخصوصا ترجیح دارد هرکسی فقط ارتباط با «روح حامی» خودش را طلب کند.

برای تقاضای ارتباط هیچگونه عبارت معین یا دعای مخصوصی تجویز نمی شود و کسانی که اوراد خاصی را تجویز نمایند گرایش ذا تی خود را به تعصب و خرافات اثبات می کنند. کلمات و عبارات مادی ما برای ارواح مفهومی ندارد و فقط نیات است که برای آنان قابل ادراک می باشد. با این حال نیکو خواهد بود هر طلب ارتباط به نام خدای تعالی آغاز شود و مفهوم کلی آن مثلا چنین باشد:... «استدعا از ذات خداوند متعال دارم یکی از ارواح پیشرفته را اجازه فرماید که با من تماس یابد و به دستم بنویسد. ضمنا از روح حامی خود کمک می خواهم تا عناصر مزاحم را از من دور سازد...» آنگاه لازم است با حوصله کافی منتظر بنشینید تا بلکه یکی از ارواح بکوشد با دستتان چیزی بنوسید. این روح ممکن است همانی باشد که نویسنده قصد تماس او را داشته یا ممکن است روح حامی او، یا یک روح ناشناس باشد. درهرحال به تقاضای شما باید خودش را معرفی کند و تازه آن وقت است که موضوع احراز هویت مطرح می شود. برای تحصیل اطمینان از هویتی که روح اظهار می دارد به آزمودگی مخصوصی احتیاج خواهد بود و کمتر سابقه دارد که یک مبتدی در مراحل اولیه دچار اغفال نشود که راهنمایی های یک استاد روح شناس و یا دانش روحی خود مدیوم در این مواقع راهگشا خواهد بود.

وقتی که می خواهید با یک روح معین تماس بگیرید ابتدا فقط از کسانی تقاضای ارتباط کنید که آنان را نیکو و خیرخواه خودتان می دانید، آن هم در صورتی که انگیزه ای نیکو برای اخذ ارتباط داشته باشید. در این مورد تقاضای ارتباط ممکن است بدین گونه باشد: «به نام خداوند. از روح ..... استدعای برقراری ارتباط دارم.»  یا به این شکل: «از خداوند بزرگ استدعا دارم اجازه فرماید روح .... بتواند با من تماس بگیرد.» یا به هر عبارت دیگر که تقریبا به همین مفهوم باشد. شرط مهم دیگر آنکه سوالات اول را طوری تنظیم کنید که فقط جواب مثبت یا منفی را اقتضا کند، مثلا بدین ترتیب: «آیا یک روح است که با من تماس گرفته؟» - «آیا حاضر است به سوالات من جواب دهد؟» - «آیا مایل است خودش را معرفی کند؟» - «آیا می تواند عبارتی به دست من بنویسد؟» و غیره.

مسلم است که بعدها احتیاجی به اینگونه پرسش ها نخواهد بود چون فقط اوایل کار است که اخذ ارتباط با قدری اشکال مواجه می شود. مهم این است که از طرح مطالب خیلی مبتذل یا مربوط به منافع شخصی اجتناب گردد. به روحی که تماس می گیرد باید خیرمقدم بگویید و نیز از حضورش سپاسگذاری کنید.

نکته دیگری هم هست که از نحوه تقاضا خیلی بیشتر اهمیت دارد و  آن هم رعایت آرامش و سکوت و تمرکز فکر است که بایستی با اراده و میل شدید به کامیابی توام باشد. وقتی که از اراده صحبت می کنیم مقصود آن نیست که به طور جسته گریخته منتظر و خواهان ارتباط باشید و هرلحظه به چیزهای دیگر فکر کنید یا احیانا تحت تاثیر عواملی گوناگون طاقت و شکیبائی را از کف بدهید، بلکه عزمی راسخ لازم است که در همین حال استوار و توام با مداومت و متانت باشد. تمرکز افکار مقدور نمی گردد جز آنکه در خویشتن فرو روید و احراز این حالت نصیب نمی شود جز آنکه از هر عامل تشتت افکار دوری بجویید. مبتدیان متوجه باشند که آزمایش اول خیلی به ندرت ممکن است نتیجه ای مثبت به بار آورد، بلکه لازم است تمرینات اولیه را هفته ای سه روز به مدت 10 تا 15 دقیقه اجرا و بطور مرتب تا دو هفته بلکه تا یک ماه و دو ماه یا بیشتر ادامه دهند. ما اشخاصی را می شناسیم که فقط بعد از شش ماه تمرین متوالی توانسته اند به نتیجه مطلوب برسند و نیز افرادی را هم دیده ایم که در نخستین آزمایش موفق شده اند تقریبا به سرعت عادی کتابت کنند.

معمولا بسیار مفید است و حتی غالبا ضروری خواهد بود که مبتدی تمرینات خود را تحت نظر یک نفر راهنمای باتجربه ادامه دهد. زیرا وی اگر تنها باشد ممکن است پاره ای احتیاط های کوچک  و بزرگ را ناچیز انگارد و برای پیشرفت سریع تر، از رعایت آنها احیانا صرفنظر نماید، اما در حضور راهنما موظف به اجرای دستورالعمل ها خواهد گشت و مخصوصا درمورد طرح پرسش های اولیه با هیچ مشکلی مواجه نخواهد گشت.