مثنوی ارواح
یا رب از من کم مکن الطاف دوست ----- مثنوی روح من از آن اوست
مثنوی ارواح
یا رب از من کم مکن الطاف دوست ----- مثنوی روح من از آن اوستچگونگی قطع ریسمانهای نقره ای از جسم
چگونگی قطع ریسمانهای نقره ای از جسم
فرامرز ملاحسین تهرانی
از روح و تنپوش ریسمانهای حیات و یا همان ریسمانهای معروف به نقره ای به نقاط مختلف جسم متصل است. کار این ریسمانها، انتقال انرژی و قوه حرکت و بقا به کالبد فیزیکی است. این ریسمانها از ماههای نخست بارداری مادر به جنین در داخل رحم وی وصل میگردد و بخشی از واحدهای انرژی خود را بر جنین تزریق می نماید. به تناسب رشد جنین تا هنگام تولد و پس از آن رسیدن به سن 7 سالگی، تمامی واحد روحی در کالبد فیزیکی انسان چفت و بست می شود و از این سن است که کودک توانایی و قابلیت یادگیری علوم کلاسیک در مدارس و دریافت تجارب زندگی از محیط و جامعه را پیدا می کند.
با رشد و شکوفایی جسم فیزیکی در سنین جوانی و پس از آن در بزرگسالی، روح در تمامی سلول های اندام فیزیکی نفوذ کرده و انسان در نهایت برخورداری از قدرت و آمادگی جسمی و عقلانی قرار میگردد. روح اگرچه عنصر و پدیده ای آسمانی و ازحیث ماهیت کاملا ضد جسم مادی است اما بواسطه تنپوش یا کالبد مثالی که رابط و واسطه بین روح و جسم می باشد، تا زمان مرگ همنشین این عنصر خاکی و ثقیل خواهد بود و به آن حیات و زندگانی خواهد بخشید.
از الطاف الهی در طول ماموریتی که جهت تکامل روح در این کره خا کی دارد، فراموشی و نسیان موقت روح از موطن و جایگاه اصلی خویش در جهانهای روحی است. اگر این پرده دربرابر روح قرار داده نمی شد، غم و رنج دوری از منزل آسمانی، ضرب و جرح فراوانی به آن وارد کرده و در مسیر انجام رسالتی که روح برای تکامل خویش ملزم به پیمودن آن بود، خلل زیادی وارد می آمد.
بنابر اعتقاد مکاتب روح شنا سی ریسمانهای نقره ای به چند نقطه از جسم فیزیکی انسان وصل و لحیم شده است که مهم ترین این نقاط، پاشنه پا، قوزک زانو، ناحیه تناسلی، استخوان خاجی، آرنج دست، مهره کمر، ناحیه خورشیدی و قرینه آن در سینه، چانه، رستنگاه مو، ناحیه میان دو ابرو و فرق سر می باشد که پس از تزریق واحدهایی از انرژی روح به این نقاط، از این نقاط به شکل مویرگی به تمام بخش های کالبد فیزیکی، انرژی جاری و تقسیم می گردد.
ریسمانهای نقره ای خاصیت کشسانی فوق العاده ای دارند، یعنی در مواقع خواب و یا زمان استراحت و خلسه از چند سانت تا میلیاردها کیلومتر امتداد یافته و روح بدینوسیله قادر است به جهانها و اقالیم الهی و موطن حقیقی خویش سفر نماید. از علل جدایی موقت روح از جسم، کسب انرژی برای روح از منبع فیاض در طبقات فوقانی و کائنات الهی است و به همین خاطر خداوند موهبت خواب و خوابیدن را برای عروج موقت ارواحی که در بند و اسارت جسم مادی اشان هستند مقرر فرموده است. درست مثل ایام مرخصی که برای زندانیان در طول سال معین می نمایند، روح ها نیز در طول شبانه روز حتما به سیر و سیاحتی چند ساعته در خارج کالبد فیزیکی اشان جهت تجدید قوا و انرژی از دست رفته نیاز دارند.
اگر برای مدتی از خوابیدن فردی ممانعت شود، روح به خودی خود از جسم فاصله میگیرد و مانند دندان لقی، شروع به لیز خوردن و رفت و آمد به کالبد جسمانی می نماید و حالت شبیه جنون و بی قراری به انسان را باعث می گردد و اگر باز هم از خوابیدن فرد جلوگیری به عمل آید درنهایت منجر به ترک دائمی روح از جسم میزبان و مرگ فرد میگردد. زیرا روح دیگر انرژی لازم برای اتصال ریسمانهای نقره ای به جسم را ندارد و هنگامی که از جسم فاصله می گیرد این ریسمانها از کالبد جدا شده و مرگ رخ میدهد.
اما به هنگام مرگ طبیعی که از سوی خداوند برای آدمی معین و مقدر گردانیده است، ریسمانهای نقره ای به نهایت ضعف و سستی می گراید. بیماران و کهنسالان مصادیقی از این مدعا هستند که بر اثر کهولت و یا ضعف قوای جسمانی اکثر اندام و جوارح آنها از کار افتاده و یا در نازل ترین سطح از کارایی قرار دارند. زیرا واحدهای انرژی متصل از روح به جسم به کمترین حد توانایی خود رسیده است و اعضا و جوارح هم به دلیل عدم قدرت سلولی قادر به دریافت این انرژی از روح بوسیله ریسمانهای نقره ای نیستند درنتیجه اندامها به نوبت و یکی پس از دیگری از کار می افتند و درنهایت با پاره شدن آخرین ریسمان، مرگ حتمی رخ خواهد داد.
همانطور که روح به امر پروردگار از آغازین ماههای شکل گیری جنین در بطن او دمیده می شود، و آرام آرام تا سن هفت سالگی تمام این روح در کالبد وی جای میگیرد، با رسیدن انسان به سنین میانسالی و شروع فرسودگی جسم مادی و مخصوصا در سالهای پیری، روح آرام آرام به خروج از جسم مبادرت می ورزد تا روزی که دیگر قسمت اعظم روح در بیرون از کالبد جسمانی و به موازات آن و سایه به سایه وی به سر می برد تا زمان رحلت و سفرش فرا رسیده و بوسیله رسولان و فرشتگان مرگ ارتباطش را برای همیشه با جسم میزبان قطع نماید.
در لحظه فرا رسیدن زمان مرگ که فقط خدا می داند چه زمانی است، انسان از زمان نزدیک به وقوع آن، نشانه هایی از آن را احساس می کند اما نمی داند که این علائم و نشانه ها حکایت از مرگ وی دارد. از نشانه های وقوع مرگ سستی اعضای بدن در فعالیتهای روزانه است. یعنی این اعضا دیگر آن کارکرد سابق را ندارد و انسان بیشتر میل به سکون و بی حرکتی و رخوت دارد تا حرکت و جنب و جوش. که این حالات بیشتر در کهنسالان قابل مشاهده است و البته این موضوع فرق دارد با نشانه های تنبلی و کاهلی در نزد برخی افراد که ذاتا تنبل و تن پرور هستند و ما منظورمان این اشخاص نیست. بلکه منظور افرادی است که پیر و از کار افتاده اند و بعد از عمری تلاش و کوشش از آن کارایی و هیجان و جنب و جوش افتاده اند و کنج عزلت و خلوت را گزیده اند. از دیگر علائم تمایل عروج روح از جسم، دیدن نادیدنی ها و شنیدن ناشنیدنیهایی است که اغلب مردم این حالات را به هذیان گویی تعبیر می کنند. در حالی که اینگونه نیست و واقعا کسانی که سالهای آخر عمرشان را در بستر بیماری هستند، از پدیده های قابل رویت در پیرامون خود که شامل ارواح و اشباح و نیروهای خارج از بعد مادی است، متاثر میگردند و تعاریفی از آن برای بستگان خود دارند.
و اما زمان مرگ که فرا رسد، تمام جوارح آدمی از کار می افتند و چشم و گوش و حواس دیگری به کار می افتند. رسولان مرگ بر بالین فرد محتضر حاضر شده و به وی خبر رهایی همیشتگی از دنیای تاریک مادی و قفس تنگ جسمانی را بشارت می دهند و آنگاه شروع به قطع ریسمانها نقره ای به امر پروردگار متعال می نمایند که به شرح ذیل میباشد:
1- اولین ریسمان، ریسمان متصل به پاشنه پاهاست که بر اثر قطع شدن این ریسمان، پاها شروع به سرد شدن نموده و یخ می کنند.
2- ریسمان متصل به زانوها
3- ریسمان متصل به استخوان خاجی (مهره های کمر)
4- ریسمان ناحیه تناسلی
5- ریسمان آرنج دست
6- ریسمان خورشیدی و قرینه آن
7- ریسمان مهره گردن
8- ریسمان ناحیه چشم سوم (بین دو ابرو)
9- ریسمان فرق سر
10- ریسمان رستنگاه مو
11- ریسمان چانه
پس از قطع ریسمان چانه مرگ حتمی به وقوع پیوسته و هیچ بازگشتی برای روح به داخل کالبد جسمانی ممکن نمی باشد و از این لحظه است که جسم شروع به فساد و خرابی می کند و روح به منزلگاه آسمانی خویش عروج می نماید.
 |
|
من یه سوال برام پیش اومده ممنون میشم جواب بدین . در صورتی که انسان برون فکنی انجام بده و توی اون حالت یه سری از این بند های نقره ای قطع بشن چه اتفاقی میوفته براش ؟
سلام. در برونفکنی هیچ خطری انسان را تهدید نمی‌کند.