مثنوی ارواح
یا رب از من کم مکن الطاف دوست ----- مثنوی روح من از آن اوست
مثنوی ارواح
یا رب از من کم مکن الطاف دوست ----- مثنوی روح من از آن اوستنظرات یک روح متعالی از طبقات روح
بنام خدا
مشاهدات یکی از ارواح
در راه انتقال به جهان روحی
قسمت دوم
در ادامه بخش قبلی که اظهارات یکی از ارواح در راه انتقال به جهانهای بود، پرداختیم، در این بخش به قسمت دوم خاطرات این روح محترم میپردازیم.
از ایشان پرسیدم، آیا جهنم یا همان جهان روحی اول هم دارای طبقات گوناگون است؟ که ایشان چنین پاسخ دادند:
«همانگونه که قبلا گفتم این اصطلاحاتی که شما به کار میبرید و طبقات و جهانهای روحی برای عالم غیب غائل میشوید بنابر ذهنیات شما از فضا و زمان و ابعاد گوناگون آن میباشد که باید عرض کنم درمورد دنیای غیب زیاد صادق نیست و یا حداقل چندان مطابقتی با آن ندارد. اگر منظور شما از طبقات روح، اختلاف سطح مکانی و زمانی و همچنین قائل به این باشید که هرچه طبقات بالاتر باشد وفور امکانات و نعمات الهی و لطافت امواج آن بیشتر می شود، بله تا حدودی همینطور است و ارواحی که به مدارج بالاتر روحانی و معرفتی نسبت به شناخت خداوند نائل می آیند به مکانی بهتر و باشکوهتر و با امکانات بیشتری که البته خود این ارواح بوسیله عقل پیشرفته خویش آنها را می آفرینند و هرآنچه را که اراده می فرمایند برایشان تهیه میشود، برخوردار میگردند. اما اینکه ما قائل به بالا و پایین و چپ و راست در جهانهای روحی باشیم، قدری این ذهنیت نامعتبر و ابتدایی است بلکه اختلاف از حیث طیف موجی است که به قول شما طبقات یا جهانهای گوناگون را در عالم غیب از یکدیگر متمایز میسازد.ارواح در هر مرحله از تجارب مرگ و انتقالشان به طبقات برتر و بالاتر به مکان و ماوایی بسیار لطیف تر از دنیای قبلی اشان عروج می نمایند و از نعمات و رحمتهای بی پایان پروردگار همواره برخوردارند.»
از ایشان پرسیدم مگر ارواح به غیر از تجربه مرگ دنیایی اشان در جهان های روحی هم تجربه مرگ دارند؟ که ایشان فرمودند:
«البته که دارند. روح با هر مرگی یک یا چند پله به مقصود و مراد خویش که همانا وصل به جانان است، نزدیک تر میشود. ارواح با هر جهش و ارتقاء، به مدارجی بالاتر که به واسطه تقویت بنیادهای خداشناسی و شناخت ذات احدیت است، دست می یابند و مرگی دیگر را تجربه مینمایند. درست مثل شما که در زندگی دنیایی اتان با حدوث مرگ به دنیایی لطیف تر از دنیای فیزیکی یعنی دنیای غیب وارد میشوید و دنیا را با تمام تعلقاتی که بدان داشته اید برای همیشه ترک میکنید، ارواح نیز پس از مدتی زندگی در طبقه روحی مخصوص خود، زمانی که خداوند و ماموران الهی تشخیص میدهند که دیگر آن جهان مربوطه تناسب موجی با روح موردنظر ندارد وی را به یک جهان دیگر با طیف موجی لطیف تر و برتر گسیل میدارند که درواقع این هم نوعی مرگ و رحلت برای ارواح به شمار می آید. متنها تفاوتی که این مرگ با مرگ دنیایی شما دارد این است که ساکنان طبقات و جهانهای روحی هر لحظه در انتظار و شوق وقوع مرگشان هستند چون میدانند که قرار است به جهانی بس باشکوهتر و بهتر از جهانی که قبلا در آن ساکن بودند، اعزام شوند. اما اکثر شما و همنوعانتان (به جز عده اندکی از مردم که به رمز و رازهای دنیای باشکوه روح واقف هستند) از وقوع مرگ هراسان هستند و تا آنجا که در توانشان باشد دوست دارند که این واقعه مبارک به تعویق بیفتد.»
از ایشان پرسیدم که آیا ارواح پس از مرگی که در دنیای روح دارند و به جهانی برتر عروج می نمایند، حافظه خود را از زندگی گذشته شان در جهان روحی قبلی حفظ می کنند یا دچار فراموشی می شوند. ایشان پاسخ دادند:
«چرا باید دچار فراموشی شوند. البته شاید به خاطر شوک اولیه مرگ روحی و انتقالی که از یک دنیا به دنیایی دیگر با طول موجی متفاوت دارند، ابتدائا دچار نوعی کما و بیهوشی شوند اما بلافاصله پس از آنکه خود را با امواج دنیای جدید مطابقت دادند تمام گذشته خویش را به خاطر میاورند. درست مثل شما زمینیان که در هنگام مرگ موقتا ممکن است مشاعر و قوه تفکر خویش را از دست بدهید و دچار ناباوری و گیجی و یا بعضا به خواب روحی یا کما رفته و حتی تا مدتها در عوالم اثیری در خواب و بیهوشی باشید، اما این زمان بی خبری در نزد ارواح مترقی بهشتی که قرار است به جهانی برتر از جهان قبل قدم بگذارند بسیار کوتاهتر است.
همانگونه که گفتم ارواح مترقی در حسرت و آرزوی مرگ و خروج از جهانی که در آن هستند به سر می برند و هرچه از اقامت چنین ارواحی در بهشت میگذرد آنها به خلوص و درجات تقوا و معرفت شان نسبت به خداوند قادر می افزایند تا مبادا لایق چنین عروج ملکوتی نباشند. ابتدائا ارواحی که وارد بهشت می شوند، بواسطه علایق و ذهنیتی که از زندگی گذشته خویش داشته اند، بیشتر سعی در استفاده از مواهب بهشت و نعمات آن دارند و برخی از آنها حتی در راه استفاده از این مواهب و نعمات الهی زیاده روی نیز می کنند اما با گذشت زمان این ارواح متوجه می شوند هرگز در شان و موقعیت یک روح متعالی نیست که تمام وقت و توان خود را به اموری بپردازد که آنها را از معرفت و دانایی نسبت به ذات احدیت دور میسازد حتی اگر تمام این نعمات از جانب خداوند برای آنها حلال و جایز باشد. پس ارواحی که قرنهاست در بهشت اقامت دارند از حیث شناخت و معرفت ذات احدیت اصلا قابل قیاس با ارواحی که جدیدا به این دنیای پاک پای گذاشته اند نیستند لذا انتقال چنین ارواحی به دنیایی بس باشکوهتر و لطیف تر از سوی خداوند و دستگاه الهی مقرر میگردد.»
ضمن تشکر از این روح وارسته سوالاتی دیگر نیز نمودم که انشاالله در فرصتی دیگر تقدیمتان می گردد.
