مثنوی ارواح
یا رب از من کم مکن الطاف دوست ----- مثنوی روح من از آن اوست
مثنوی ارواح
یا رب از من کم مکن الطاف دوست ----- مثنوی روح من از آن اوستاشتغال ارواح در جهان های روحی
بنام خدا
اشتغال ارواح در جهان های روحی
فرامرز ملاحسین تهرانی
روح آدمی در هیچ زمانی و هیچ مکانی فارغ از تکلیف و رسالت و وظیفه نیست. یعنی می بایست در تمامی مراحل و دوره های زیست تکاملی که در آن به سر می برد مشغول کسب معارف و علومی باشد که وی را پله پله به مراحل بالای آگاهی و دانایی و فرزانگی رهنمون می سازد وگرنه موفق به کسب امتیاز از دستگاه الهی نخواهد شد. ارواح چه در هنگامی که در قالب یک جسم فیزیکی و در یکی از کرات مادی مشغول زندگانی می باشند و چه هنگامی که به یکی از جهانهای روحی انتقال می یابند فارغ از یادگیری و تعلم و تعلیم نمیباشند. اگر روحی در هر برهه ای از زندگی خویش دست از تعلیم و آموزش و یادگیری بردارد دچار رخوت و عقب ماندگی شده و به همان نسبت نیز در رسیدن به مراحل بالای انسانیت و روحانیت عقب خواهد ماند.
روح پس از جدایی ابدی از کالبد مادی(مرگ)، توسط ارواح و فرشتگان الهی نسبت به اتفاقی که برایش افتاده است آگاهی می یابد، و هر زمان که مرگ خویش را بطور کامل پذیرفت و نسبت به آن معرفت پیدا کرد، به جهان روحی مناسب با وضع و حال خویش گام خواهد نهاد. در جهان های روحی کسب معرفت و دانش آموزی خیلی مهم تر و حیاتی تر از کرات مادی است. زیرا در کرات مادی به واسطه حجاب ها و چالش هایی که نفس برای روح ایجاد می نماید، روح در ناآگاهی و فراموشی نسبت به رسالت و تکلیفی که خداوند بر گردنش نهاده است، دچار انحرافات کلی و جزیی گشته و تاحدودی نسبت به تندباد حوادثی که وی را به این سو و آن سو می کشاند، بی اختیار است (البته نه به طور کامل). ولی پس از مرگ این حجابها از برابر دیدگان وی برداشته شده و روح به طور کامل و تمام خود را در جهانی پیدا خواهد کرد که تحت سیطره مستقیم خداوند و ارواح متعالی قرار داشته و دیگر آن نواقص و کمبودهایی که در دنیاها و کرات مادی برای پیشبرد اهداف عالی انسانیت سد راه ارواح است وجود ندارد. پس ارواح در جهانهای روحی رفته رفته به قدرت فکر و اراده و موهبت اختیاری که دارند پی برده و از تمامی لحظات حیاتشان در جهت کسب معارف و علوم گوناگون برای تکامل خویش بهره می برند.
داشتن شغل و تحرک و خلق و بازآفرینی افکاری که در مخیله ارواح است، یکی از دلمشغولی های آنها به شمار می رود. ارواح افراد دانشمند و هنرمند و صنعتگر و عالمان اکثرا بعد از مرگ به ادامه فعالیت و تحقیقات خویش در همان حوزه فکری اشان مشغول می باشند. مثلا یک فیزیکدان و یا شیمیدان و یا نقاش و خطاط و صنعتگر و جهانگرد پس از مرگ و رجعت به جهان های روحی در همان شغل پیشین خویش به فعالیت پرداخته و اتفاقا با برخورداری از امکانات عالی و پیشرفته که برایش مهیا می باشد، به پیشرفتهای شگفت انگیزی نائل خواهد آمد که اصلا قابل قیاس با موفقیتهای وی در زندگی قبل از مرگش نمیباشد. بسیاری از کشفیات و دستاوردهای دانشمندان کنونی جهان که باعث خوشحالی و بعضا حیرت مردم و محافل علمی می گردد، درنتیجه کمک ارواح دانشمندی است که بوسیله القای ذهنی و فکری و کمکهای غیبی به دانشمندان زمینی می کنند، بوجود می آید.
خداوند از انسانهایی که بیشتر عمر خویش را به بطالت می گذرانند بسیار ناخشنود است. زیرا این دسته از انسانها هرگز قیمت و ارزش وقتی را که در حال تلف شدن است را نمی دانند و از توانایی های خویش درجهت خلق یک دنیای بهتر و زیباتر برای خویش، خانواده و حتی دیگران غافلند. این دسته از انسانها دارایی روح خموده و افسرده هستند و در حال درجا زدن و عقب افتادگی نسبت به سایر انسانهایی هستند که در شرایط مشابه و مساوی با آنان در همان زمان به موفقیت های بزرگ و کسب مدارج بالای علمی و هنری در میان جوامع خویش نائل می آیند.
انسانهای تنبل و بی هدف با حدوث مرگ جزو ارواح سرگردان و بعضا شرور و مزاحمی خواهند بود که بدون هدف به پرسه زنی در میان زندگان و نشر افکار و القائات یاس آور برای گمراه نمودن سایرین مشغول خواهند بود و دیگر هیچ اشتغالی جز این در جهان پس از مرگ ندارند. این دسته از ارواح آنقدر در بی خبری و پرسه زنی به سر می برند تا آنکه از این وضعیت دردناک و بی هویتی خویش خسته شده و آنگاه از خداوند و ارواح حامی درخواست کمک می نمایند. یعنی ممکن است که برای ارواح بی هدف و سرگردان بواسطه تنبلی و ناآگاهی اشان چیزی حدود ده ها و شاید صدها سال زمان بگذرد تا به عقل روحی دست یافته و علاوه بر پذیرش مرگ خویش و تن دادن به قوانین الهی به جهان روحی مرتبط و متناسب با وضعیت روحی خویش سفر کرده و آنگاه آمادگی این را پیدا کنند تا به تعلیم و تعلم و سپس اشتغال در یکی از شغل هایی که مرتبط با وضعیت روحی وی باشد تن در دهند.
بهرحال ما می بایست از هم اکنون نسبت به کسب معارف و پربار کردن کوله بار معرفت و دانش و بینش خویش در هر یک از جنبه هایی که در آن استعداد داریم همت بگماریم تا پس از مرگ دچار کمبودها و نقص در مدارج علمی و سطح آگاهی و دانایی نباشیم و انشاالله بتوانیم با ارواحی که هر یک از آنان از دانشمندان و عالمان و صاحب نظران زمانه خویش بوده اند محشور گردیم.
