حیات روح

بنام خدا

ارواح در پوشش قوانین الهی

در دایره خلقت

دانش باطنی از همراهی دائمی انرژی ـ آگاهی خبر داده است. یعنی هر چه انرژی ـ آگاهی بالاتر رود، فرکانس بالاتر می‌رود و با سطح بالاتر که ارتعاش بالاتر دارد ارتباط برقرار می‌کند و ما را قادر می‌سازد که به کالبد انرژی‌های خود و دنیا هایی با سطح ارتعاشی بالاتر دسترسی پیدا کنیم.

در دانش متعارف به موانع پرواز روح به این صورت پرداخته‌اند انسان را لایه‌هایی احاطه کرده است که هر سطح نسبت به سطح پایین‌تر از سیالیت بیشتری برخوردار است. از این نظر، کالبدهای ما مثل آبی هستند به همراه موادی که غلظت آن در هر سطح متفاوت است و در بالاترین سطح روح است که مانند نور است. از دیدی دیگر جسم اثیری شبیه مقداری بخار است که داخل یک لوله قرار گرفته است قسمت پایین آن سخت و فشرده و هر قدر بالاتر رود رقیق‌تر و سیال‌تر می‌گردد ـ در واقع غلظت سیالات را مانع خروج از بدن می‌دانند.

باز از نگاهی دیگر می‌گویند غلظت سیالات باعث کم شدن اتصال میان کالبد مادی و هاله می‌گردد و وقتی از غلظت سیالات کالبد اختری کاسته شود به سوی دنیای اختری پرواز می‌کند.طبق نظر سیلوان مولدون تجربه‌کننده پرواز روح و پیرو مکتب اصالت روح مانع پرواز روح انطباق کالبد اختری باکالبد مادی است او می‌گوید: بدون کالبد اختری کالبد مادی قادر به هیچ عملی نیست، در نتیجه کالبد اثیری سطح ارتعاشش را پایین می‌آورد تا بتواند منطبق با جسم مادی بماند و کالبد مادی را به کار اندازد، بنابراین از عادتهایی پیروی می‌کند که در ارتباط با جسم مادی پذیرفته است او می‌گوید: می‌توان با بکار بردن روش‌هایی این هماهنگی ارتعاشی را بر هم زد و باعث شد که کالبد اختری از مادی خارج شود.

مانع دیگر عدم دسترسی به ضمیر ناخودآگاه (ذهن ناهوشیار) می‌باشد که محقق‌کننده قصدهای ماورایی می‌باشد. ذهن هوشیار در حالت عادی محدود به حواس پنجگانه می‌باشد اگر تحقق قصدی فراتر از ذهن هوشیار باشد باید با ذهن متناسب آن انجام شود. این قصد پرواز روح و یا هر قصد فراتر از ذهن هوشیار باید با ذهن مناسب آن انجام شود. این قصد باید به شکلی به ذهن ناهوشیار برسد تا عملی شود. شیوه راندن قصد پرواز روح به ذهن نا هشیار مهم است مثلا با تلقین کمتر کاری از پیش می‌بریم اما اگر در شرایط بین خواب بیداری باشیم و در کالبد اختری هشیار باشیم، راحت تر می‌توانیم قصد را به آن منتقل کنیم ( بعدا راجع به این روش می‌گویم )

وقتی اسم پرنده‌ را می‌شنویم اولین چیزی که در ذهن ما جرقه می‌زند این است که پرنده باید پرواز کند. اما چه اتفاقاتی می‌تواند باعث بشود که یک پرنده نتونه بپره. اولین چیزی که به ذهن من می‌رسد، شترمرغ است. شتر مرغ هم مثل پرنده‌های دیگر دو تا بال دارد اما چون وزنش خیلی سنگینه و پرهایش کوچک هستد، نمی‌تواند پرواز کند ( البته در عوض خیلی تند می‌دود). مشکل دیگری هم که ممکن است باعث شود یک پرنده پرواز نکند، اسارت پرنده‌ست یک پرنده اسیر هر چقدر هم که پر پر بزند و خودش را به در و دیوار قفس بکوبد نمی‌تواند پرواز کند مگر اینکه یا دیوار رو بشکند یا یک دست مهربان بیاد و قفس رو باز کند.

حالا اگر در قفس باز بود و باز هم پرنده نتوانست پرواز کند باید نگاهی به بالهایش بیندازد، شاید بالاهایش را با زنجیر بسته باشند پس باید این زنجیر‌ها رو هم باز کند سبک بشود و بتواند بپرد. البته بعد از باز کردن پرنده ممکن است در اثر عفونت ضعیف شده یا در اثر نفوذ یا هجوم ویروس‌ها بیمار شده باشه. تازه پرنده باید بالهایش را تمرین بدهد. پرواز رو به خاطر بیاورد و تمرین مناسبی رو که پرهش رو قوی می‌کند انجام بدهد. باید غذای خوب زنده بخورد و در موقع مناسب با آمادگی کامل از جای مناسب (هر پرنده‌ای به روشی پرواز را شروع می‌کند مثلاً قوها نیاز به باند برای شروع پرواز دارند) شروع به پرواز کند، آنوقت موفق می‌شود. روح ما هم ذاتاً پرنده است و می‌تواند بپرد اما حالا یا در قفس اسیر است و بالهایش رو بستند، یا اینکه بالش شکسته و آسیب دیده، یا جسمش سنگین‌تر از قدرت بالهایش شده یا این که اصلاً پرواز رو از یاد برده و نمی‌داند که می‌تواند بپرد.

موانع پرواز روح و وسایل گذر از این موانع

شکل انرژیایی انسان( هاله ) تحت تأثیر عناصر مختلف زندگی به نسبت‌های کم تا بسیار زیاد تغییر می‌کند. یکی از این عناصر رابطه می‌باشد. انسان موجودی اجتماعی است. در محیط خانواده و در اجتماع با اشخاص زیادی سر و کار دارد. پس بخش زیادی از زندگی انسان چون در ارتباط با دیگران است پس تاثیر زیادی بر هاله و حتی سرنوشت او می‌گذارد. در اینجا به نقش این عنصر در پرواز روح می‌پردازیم ؟

چرا نظام‌های باطنی و ادیان الهی روی همنشینی با اشخاص با سطح آگاهی بالاتر اینقدر تأکید دارند؟ آیا تا به حال به احساس خود توجه کرده‌اید که در بعضی مواقع در ارتباط با شخص یا جمعی احساس سبکی یا سنگینی می‌کنید؟ آیا در رابطه‌ای گیر کرده‌اید و فکر می‌کنید هیچ راه خلاصی ندارید؟ چند بار تا به حال به خاطر قضاوت دیگران(تو نمی‌توانی، این شدنی نیست،...) از انجام کاری منصرف شده‌اید؟ فکر می‌کنید دلیل آن چیست؟

ما به طور مداوم در حال دادوستد انرژی هستیم و این دادوستد در روابطه انسانی بسیار ظریف‌تر هستند. میشود گفت هاله انسان مملو از رشته‌های انرژی_آگاهی است و افکار و احساسات را به امواج تبدیل می‌‌کند و انتقال اطلاعات از هاله به بیرون و از بیرون هاله به ذهن انجام می‌شود. در رابطه با اشخاص بسته به نوع انرژی که به ما می‌دهند از آن تأثیر می‌گیریم. بعضی از روابط می‌تواند مکنده انرژی ما باشد و ما را از هر چه انرژی حیاتی خالی کند. بعضی‌‌ها می‌تواند ما را در جا نگهدارد و آگاهی ما را میخکوب کند و یا انرژی منفی دهد و خودآگاهی ما را پایین‌تر آورد. بالا بردن سطح آگاهی لایه‌ دفاعی ما را ضخیم‌تر می‌کند واصلاح عنصر روابطه آن ما را از عواقب منفی آن در امان نگه‌می‌دارد.

توهم‌گرایی در پرواز روح

برای آنهایی که می‌گویند پرواز روح همان رویاست یا توهم و خیال بافی و یا...

و اما حالت مغز در پرواز روح:

تحقیقات نشان داده است که در این مرحله مغز امواج آلفایی به وفور دارد که ۱ یا ۲ دور کندتر از زمان بیداری است و انگار شخص در حال بیدار شدن است حرکات تند چشمی و حرکات بدن وجود ندارد. ضربان قلب طبیعی و مقاومت پایه پوستی(BSR) و عکس‌العمل گالوانیک پوستی(GSRS) هیچ تغییری نمی‌کند.

خلاصه اینکه شرایطی که جسم و علی‌الخصوص مغز در این حالت دارد قابل مقایسه با هیچیک از حالات بیداری، خواب و رؤیا دیدن نیست. در ضمن معلوم شده که پرواز روح و اغما ملازمتی با هم ندارند زیرا حالت اغما مغز فاقد امواج آلفاست که در پرواز روح به وفور وجود دارد.

نوع امواج مغز در هنگام پرواز روح حداقل در یک مورد(آزمایش شده) متفاوت بوده است. اینگوسوان که یکی از افراد با قابلیت خاص در موضوعات ماورائی‌ست وقتی به احساس خروج از بدن می‌رسید نتیجه‌گیری و برداشتی که از نوار مغزی‌اش می‌شد کرد این بود که حالت مهار یا انسداد امواج آلفا دیده می‌شد که در شرایطی مشاهده می‌شد که فرد به سوژه‌‌ای توجه و تمرکز کرده است. البته که ذهن شدیداً تمرکز یافته همان ذهنی است که حالت خلسه دارد یعنی هشیاری وارد ناخودآگاه شده است و این با بی‌هوشی کاملاً متفاوت است. در بی‌هوشی هم چیز خاموش می‌شود و ورود ما به ناخودآگاه بدون حضور هشیاری انجام می‌شود. به همین دلیل تصویر یا احساس از آن لحظه نداریم.

خلاصه اینکه در هنگام پرواز روح ذهن حالتی شبیه به بیداری دارد اما فقط شبیه نه مثل آن.

باز هم اوسیس و دونامک کورمیک که از پژوهشگران بزرگ در مسائل روحی‌ست، تحقیقات زیادی با آلکس تانوس یکی از افراد با استعداد در این موضوع انجام داده است. در این بررسی‌ها که در جلوی دوربینی که در آن اسلایدهای مورد آزمایش قرار می‌گرفتند، یک فشارسنج بسیار ظریف و حساس قرار گرفته بود. در این آزمایش تانوس می‌بایستی پس از خروج از بدن، مشخصات اسلاید‌های را که بصورت اتفاقی در برابر دوربین قرار می‌گرفت، بیان کند. در زمانی که او جواب درست می‌داد، میزان فشاری را که این فشارسنج نشان می‌داد، بیشتر از مواقعی بود که او جواب غلط می‌داد. آنها این اتفاق را اینگونه تفسیر کردند(که البته بنظرم درست است): در زمان خروج از بدن واقعاً قسمتی از آگاهی، روح فرد از جسم او خارج شده و با استقرار در برابر دوربین به رؤیت اسلاید می‌پرداخته و حضور آن فشار دستگاه را بالا می‌برده است.

شاید تو هم مثل بعضی‌های دیگه بگی پرواز روح یه توهمه و بیشتر از خیال نیست.ولی من می‌خوام بگم پرواز روح واقعیته. اینا رو از خودم نمی‌گم از طرف کسانی می‌گم که سال‌ها تحقیق کردن و یا خودشون این تجربه رو داشتن. افرادی که تجارب نزدیک به مرگ داشتن. کسانی که با رویکردی درونی به چنان قدرتی رسیدن که می‌تونن به اراده خود هر زمان که بخوان روح را از بدن جدا کنن و به سفر روح بپردازند.

پال توئیچل بنیان‌گذار مکتب اکنکار، خروج از بدن را استعداد طبیعی روح می‌داند بنابراین احتیاجی به روش‌های غیر معمول برای عملی کردن آن نمی‌بینید.

هدف آنها از پرواز روح، پیوند روح انسان با روح الهی است و روش رسیدن به این قصد را از طریق خروج از بدن و سیر در جهان‌های دیگر می‌دانند.

او معتقد است روح در مسیری نزولی جهانها را گذارنده تا به جهان مادی رسیده است. در طی عبور کالبدهای گوناگونی پذیرفته است. طی این سقوط، آگاهی گسترده روح کاهش یافته است. و حالا روح برای بازگشت به وضعیت اصلی‌اش، باید آگاهی فراموش شده‌اش را به یاد آورد و اینکار از طریق سفر به جهانهای بالاتر میسر می‌شود. اکنکار پرواز روح را تنها‌ترین راه نمی‌داند، اما نزدیکترین آن می‌داند.

مکتب اصالت روح خروج از بدن را امری طبیعی می‌داند که کالبد اختری در هنگام خواب از بدن خارج شده (حتی در حد یک عدم انطباق با جسم مادی) تا از کیهان انرژی دریافت کند و خودش را شارژ سازد. اغلب صاحب‌نظران این مکتب از پژوهشگران و متخصصین علوم متعارف و برخی تجربه‌کنندگان مافوق طبیعی هستند. از بزرگترین آنها روبرت کروکال و ویلیام کروکس از دانشمندان علوم زیست‌شناسی و فیزیک بودند. هدف آنها ایجاد اتحاد میان گروههای مختلف انسانها و اثبات روح و فهم ابعاد دیگر هستی بوده است. اهدافی مثل:

اثبات روح ـ اثبات پرواز روح ـ شناخت مکانیزم آن ـ تجربه پرواز روح ـ ارائه روش‌هایی برای پرواز روح ـ در دسترس عموم قرار دادن آن ـ استفادة از آن.