مثنوی ارواح
یا رب از من کم مکن الطاف دوست ----- مثنوی روح من از آن اوست
مثنوی ارواح
یا رب از من کم مکن الطاف دوست ----- مثنوی روح من از آن اوستجهان سوم روحی
بنام خدا
جهان سوم روحی
بهشت
فرامرز ملاحسین تهرانی
بهشت یکی از جهان های روحی است که ارواح پس از انتقال ازجهان مادی به آن مکان انتقال می یابند. البته افرادی که در زندگی موقت دنیایی دچار انحراف فکری شده و به مادیگرایی روی آورده بودند فعلا از انتقالشان به این دنیای شگفت انگیز و زیبا ممانعت به عمل می آید تا به تصفیه روحی و روانی و ذهنی نایل آیند و سپس به این مکان انتقال می یابند. انسانهایی که در طو ل دوران زندگی در این جهان مادی افرادی مومن و درست کردار و مفید به حال اجتماع و خانواده شان بوده اند حتما پس از مرگ به جهان سوم روحی انتقال می یابند تا ادامه مراحل تکامل روحی اشان را در این برهه از زندگی روحی سپری سازند. ارواحی که از جهان سوم روحی به جلسات روحی تشریف می آورند از مزایا و نعمات این دنیای نورانی مطالب جالب و شیرینی را بیان می کنند که هر شنونده ای را دچار تعجب و شگفتی می نماید. در سیر انتقال به این جهان، ارواح مطالب گوناگونی را بیان می کنند و البته این به خاطر آن است که وضعیت تکاملی ارواح نسبت به همدیگر متفاوت بوده پس هر کس تجربه متفاوتی را در انتقال به جهان های روحی مخصوصا جهان سوم روحی یعنی بهشت بازگو می کند.
در هنگام احتضار، اکثریت افراد در این نگرانی به سر می برند که بالاخره قرار است چه رویدادی را بعد از مرگ تجربه نمایند. مخصوصا افرادی که مدتی در بستر بیماری بوده اند و دیگر هیچ امیدی به زنده ماندن ندارند و هر آن منتظر این هستند که رسولان مرگ به سراغ آنان بیایند و یا افرادی که خیلی پیر و کهنسال هستند و آنان نیز از زیادی عمر و رنجوری و پیری خسته شده اند و دیگر انرژی برای ادامه حیات ندارند. این دسته از افراد یعنی بیماران دم مرگ و کهنسالان خیلی راحت تر از بقیه افراد وقوع مرگ را می پذیرند و به محض دیدن علایم آن، خود را تسلیم پیک مرگ می کنند. اما نگرانی اکثر افراد به تجربه بعد از مرگ بازمی گردد. اینکه قرار است چگونه جان آنها ستانده شود و پس از قبض روح آنها به کجا می روند و چه تجاربی را در پیش رو دارند. البته در ادیان الهی به صراحت از دنیای پس از مرگ سخن گفته شده و به بهشت و جهنم و وجود جهانهای روحی اشاره گشته است. اما باز هم به قول معروف شنیدن کی بود مانند دیدن.
برخی از ارواحی که در جلسات روحی تشریف آورده اند، تعاریف جامع و گونه گونی را از تجربه خویش از مرگ و انتقال به جهانهای روحی داشته اند که هرکدام از آنها شنیدنی است. بهرحال همانطور که گفتم هر شخصی تجربه متفاوتی از زمان مرگ خویش دارد و اینطور نیست که همگان به یک نحو و طریقه جهان مادی را وداع کرده باشند.
جهان سوم روحی (بهشت): بهشت یعنی همان جایی که همگان آرزوی روزی را دارند که بعد از مرگ به آن مکان منتقل گردند. بهشت، سومین جهان روحی است.
اولین جهان روحی جهنم است. یعنی اولین عالم روحی که بعد از جهان مادی قرار دارد. ارواحی که سنگینی و ثقل روحی دارند به هنگام عروج به آسمانها در این جهان گیر می افتند، مگر آنکه روح سبکبار باشد تا بتواند از این جهان روحی به سرعت رد شود. ارواح در گذر از جهنم آن را مانند تونلی تاریک می بینند که هیچ نوری در آن وجود ندارد. پس از گذشت از جهان اول روحی نوبت به جهان دوم روحی یعنی «اعراف» می رسد. این عالم روحی نیز مانند جهنم از امکانات و نعمات الهی بی بهره است اگرچه قدری از جهنم قابل تحمل تر می باشد. البته مثل یک دهات محروم و خشک و عقب مانده می باشد که ارواح ساکن در این جهان در رنج و عذاب و ناراحتی فراوان به سر میبرند. ارواحی که لایق جهان های بالاتر هستند مثل گذر سریع از جهنم از این جهان هم به سرعت عبور می کنند. پس از جهان دوم روحی یعنی اعراف، نوبت به سوم جهان روحی یعنی بهشت می رسد. این جهان روحی همانجایی است که وصفش در کتب الهی آمده است. جایی که ارواح ساکن در آن از نعمات الهی بهره مندند و از کلیه امکانات رفاهی و تفریحی و آموزشی و هنری و هر آنچه که باعث خشنودی ارواح و میل و کشش آنها به عشق واقعی و خالص میگردد برخوردارند. ارواحی که در این جهان متوقف شده اند، در ابتدای ورود به این دنیا، آنجا را مانند زمین درک کرده اند. یعنی در این دنیا، مثل کره خاکی ما، آسمان و زمین و کوه و دشت و دریا و رودخانه و درخت و پرندگان و حیوانات وجود دارد. اما ارواح با کسب تجربه بیشتر در این مکان و انتقال به طبقات بالاتر آن، با نعمات الهی بیشتری روبرو گشته تا جایی که از زیبایی ها و طراوت موجود در فضای آنجا شگفت زده می شوند. هرچه از اقامت ارواح در بهشت می گذرد، بیشتر به توانایی های خود در بهره مندی از مواهب الهی و امکاناتی که در این دنیا وجود دارد، پی می برند. به قولی هرچه ارواح در بهشت ازلحاظ عقلانی رشد یافته و به شکوفایی معنوی و علمی والاتری دست می یابند راحت تر میتوانند آنچه را که اراده می کنند به دست بیاورند و با افزایش وسعت معلومات و رشد عقلانی ارواح آنها قادر به برآورده کردن امیال و آرزوهای خویش در بهشت گشته و با گذشت زمان این سعادت نصیب شان می گردد که به طبقات بالاتر بهشت که بسی شگفت انگیزتر از جایگاه قبلی اشان بوده، سکنی گزینند. هر چه از اقامت ارواح در بهشت می گذرد بواسطه شناخت آنها از حقایق زندگی و تکامل معنوی، رابطه اشان با دنیای مادی که زمانی در آن زیست کرده اند کمتر و کمتر می شود تا جایی که دیگر اقوام دور و نزدیک خود را به طور کل فراموش کرده و در بهشت رضوان صاحب عشیره و تبار مشترک روحی جدیدی می شوند.
مومنین حقیقی از همین حالا، یعنی همین زندگی که در دنیای فانی و مادی در آن جریان دارد، باید سعی کنند دلبستگی و وابستگی خود را نسبت به مال ومنال و فرزند و در کل زخارف دنیوی کم کنند تا پس از مرگ و رفتن به جهان سوم روحی نیمی از راه را رفته باشند و به حیات ابدی و جاودان خویش زودتر انس گرفته و به تعلیمات و مکارم روحی و علمی خویش در آن جهان بدون نگرانی از داشته های دنیایی اشان و فکر و خیال بیهوده نسبت به آن چیزهایی که در دنیا از دست داده اند، نایل آیند. جهان سوم روحی همان جایگاهی است که اگر روح بتواند این مرحله از زندگی فرح بخش و معنوی را به سلامت بگذراند، به جهان «چهارم»، «پنجم»، «ششم» و «هفتم» روحی که بسیار خالص تر و لطیف تر از جهان سوم روحی است سفر نماید که در مبحث بعدی به آن خواهم پرداخت.
جهان سمرلاند: جهان سعادت و خوشبختی
با سلام استاد گرامی امیدوارم که سلامت باشید
استاد کتاب جان کندن روح.....ایا می شود مطالب بیشتری از این کتاب ارزشمند را در وبلاگ خود قرار دهید تا استفاده ببریم
با سلام
حتما اقدام خواهد شد.
موفق باشید.