مثنوی ارواح
یا رب از من کم مکن الطاف دوست ----- مثنوی روح من از آن اوست
مثنوی ارواح
یا رب از من کم مکن الطاف دوست ----- مثنوی روح من از آن اوستچگونه قدرت مدیومی خود را افزایش دهیم - قسمت ششم
بنام خدا
(6)
چگونه قدرت مدیومی خویش را افزایش دهیم
تمرینات تمرکز
فرامرز ملاحسین تهرانی
در بخش های قبلی گفتیم که یکی از روشهای تقویت قدرتهای مدیومی استفاده از زمان خواب است. یعنی ما باید به حدی مسلط به رویاهایمان باشیم که بتوانیم از این طریق به پاره ای از شگفتی های عالم و درک تعالیم نیروهای نامریی که در زمان خوابیدن و دیدن رویا بر ما مکشوف می گردند نایل آییم. دراین هنگام مرزهای عالم غیب بر روی ما گشوده می گردند و ما از این طریق می توانیم به گوشه هایی از توانایی هایمان در ارتباط با درون خویش و بیرون از حوزه عالم ماده واقف گشته و از آن بهره مند گردیم. اما برای نیل به این مقصود عده ای از دوستان از این گله دارند که نمی توانند تمرکز کافی برای جدایی ازجسم در موقع خوابیدن و رسیدن به مرز آگاهی داشته باشند. لازم است به این دوستان متذکر گردم که تمرکز ذهن امری ساده و درعین حال مشکل است. ساده از این جهت که کافی است به محض رسیدن به مرز نیمه هشیاری توجه خود را به نور و احیانا صوتی که به گوشتان می رسد داشته باشید. اگر این امر برایتان غیرغامض و نامفهوم است بهتر است به تعریفی جامع و کامل به آن برسید. اینجا برمی گردد به دانش خداشناسی شما. قبلا هم گفتیم که در راه حصول به این مقصود برای ارتباط با ارواح و نیروهای خارج از بعد مادی، باید سه مرحله را در حد ابتدایی گذرانده باشیم اول خودشناسی سپس شناسایی جهانی که در آن زندگی می کنیم و سپس به موازات آن به خداشناسی دست یابیم. خب با ذکر این مقدمه باید بدانیم کسی که به این مرحله از آگاهی و خودشناسی رسیده باشد مصدر و منشا همه چیز را خدا می داند بنابراین هر چیزی که به فکر وی برسد منشایی خدایی دارد. صدای آب، باد، صدای بچه، صدای همسر و پدر و مادر، صدای ماشینی که در خیابان می رود و تمامی صداها همه از منشایی سرچشمه می گیرد که از غیر خود صادر شده است، زیرا اصولا چیزی غیر از او یعنی خداوند متعال قابل عرض اندام کردن نیست و همینطور تمامی تصاویر و انوار موجود در طبیعت و اطراف و کنار ما منشایی الهی دارد. تصویر گل و بوی آن، تصویر انسان، تصویر کوه و چشمه و رود و خلاصه هر چیزی که به نظر ما برسد سرمنشایی خدایی دارد و همگی مخلوق خداوند است. وقتی به این درجه از آگاهی رسیدیم متوجه می شویم که هیچ چیزی نمی تواند تمرکز ما را در درک آگاهی به هم بزند نه تنها نمی تواند بلکه تقویت کننده دانش و آگاهی ما از قدرت نامحدود الهی می گردد. پس ما در این گونه مواقع یعنی موقعی که افکار گوناگون به ذهنمان می رسد بجای مقابله با آن بهتر است که نظاره گر آن باشیم تا بیایند و بگذرند. مانند نگاه کردن به پرواز پرندگان در آسمان، جریان آب در رودخانه و ده ها پدیده ای که هر روزه پیرامون ما رخ می دهند و ما بی توجه به آنها از کنارشان می گذریم. خب وقتی به این درجه از آگاهی رسیدیم دیگر افکار گونه گون در هنگام تمرکز ما را اذیت نخواهندکرد و همین عامل باعث خواهد شد که همچنان تمرکز خویش را روی موضوع دلخواه حفظ کرده و به مقصود خویش نایل آییم. خب دراین لحظه به تکنیکی دیگر از مقوله خواب دیدن هدفمند می پردازیم. قبل از خواب ابتدا با قصد و نیت اینکه قرار است با کسی یا مکانی ملاقات داشته باشیم از ضمیر ناخودآگاه خویش می خواهیم که به هنگام خواب همراه با ضمیر آگاه ما باشد و مجددا همین درخواست را از ضمیر آگاه خویش طلب میکنیم و از ضمیر آگاه می خواهیم به هنگام خواب بودن جسم، او بیدار بوده و همراه با ضمیر ناخودآگاه به مشاهده ماوقع رویا بپردازد. سپس با استعانت از خداوند متعال چشم ها را بسته و میان دو ابرو تمرکز می کنیم و آگاهی فراگیر خویش را به زوایا و نقاط مختلف اتاقی که در آن خوابیده ایم انتقال می د هیم. مثلا پرده ها، پنجره، سقف، لوستر، قاب عکس روی دیوار، ساعت، در و دستگیره اتاق و ... خلاصه تمام جزییات اتاق را به یاد می آوریم. لازم به ذکر است که همه اینها باید با چشم بسته باشد. سپس چشمان را باز کرده برمی خیزیم چراغ را روشن کرده و این بار با چشمانی باز به نقاطی که با چشم بسته یاد کرده ایم با توجه و دقت بیشتر به آنها نگاه می کنیم. در این لحظه است که متوجه می شویم با اینکه مدت زیادی است که در این خانه زندگی می کنیم اما از خیلی از جزییات آن بی خبریم. پس باید یاد بگیریم دقت خویش را در دیدن مناظر و پدیده های پیرامونی در هنگامی که بیداریم بیشتر کنیم و به بیانی در زمان بیداری تمرکز و دقت روی موضوعات را باید تمرین کنیم تا به هنگام خوابیدن این تمرکز و یادآوری در ما تقویت گردد. شب بعد مجددا این تمرین را تکرار می کنیم و این بار روی یک شی و وسیله خاص در اتاق تمرکز کنید. مثلا به لامپ روی سقف یا پرده اتاق تمرکز کنید. سعی کنید از این تمرکز خارج نشوید تا جایی که خسته شوید و حالت خواب آلودگی به سراغ تان بیاید. اینجا مرز بین هشیاری و خواب است. درست همینجاست که باید مچ دست خواب را بگیرید و دقت کنید که خوابیدن خود را شاهد باشید. اگر موفق شوید که شاهد به خواب رفتن خودتان باشید خارج شدن روح را از بدن به وضوع احساس خواهید کرد. خب پس از این مرحله باید آن وسیله ای که قبل از به خواب رفتن مورد تمرکز شما بوده هنوز به یادتان باشد اگر در این مرحله متوجه آن وسیله یا شی بودید سعی کنید به سوی آن حرکت کنید. یعنی اگر آن وسیله لامپ بوده به سوی سقف پرواز کنید و اگر پرده بوده به سوی پنجره بروید. البته شاید دراین مرحله شکل اتاق و یا محیطی که به خواب رفته اید تغییر کرده باشد. اشکالی ندارد مهم این است که هنوز آن آگاهی قبل از خواب را دارید و از این بابت شما در این مرحله موفق شده اید که به شکلی هدفمند به خواب بروید.
