مثنوی ارواح
یا رب از من کم مکن الطاف دوست ----- مثنوی روح من از آن اوست
مثنوی ارواح
یا رب از من کم مکن الطاف دوست ----- مثنوی روح من از آن اوسترحلت از دنیای مادی
بنام خدا
لحظه رحلت
فرامرز ملاحسین طهرانی
برای اکثر مردم این سوال پیش آمده است که پس از مرگ چه اتفاقی برایشان می افتد و چه مشاهداتی خواهند داشت.
چیزی حدود نود درصد از مردم کره زمین مومن و به حیات پس از مرگ اعتقاد دارند و در طول زندگی بارها این سوال در ذهن همه ما و همه مردم موحد جهان مطرح شده که به هنگام مرگ و پس از خروج روح از بدن شاهد چه حوادث و رخدادهایی خواهیم بود.
اکثریت ارواح اذعان می دارند، قبل از جدایی از جسم مادی اشان، قوه بینایی و شنوایی و احساس آنها از محیط پیرامون خویش بریده شده و برعکس چشم و گوش جان آنها باز گشته و به جلای بصری و شنوایی برای درک حقایق عالم روح نائل گشته اند. به طوری که با موجوداتی شبیه به انسان در سنین متفاوت کودکی و بزرگسالی و زن و مرد ملاقات کرده اند و آنها را در حال تبسم به خویش و یا ارواح کودکان را در حال شیطنت در محیطی که آنها در حال قبض روح می باشند مشاهده نموده اند. برخی از ارواح که معمولا مدتها در بستر بیماری بوده اند می گویند که از چند روز قبل از مرگشان شاهد تجلیات روحانی و رفت و آمد ارواح آشنا و غریبه در کنار بستر خویش بوده اند که نه تنها آزاردهنده و ترسناک نبوده اند بلکه برای آنها یک امر عادی و مثل یک رویا تلقی می شده است و گهگاهی که با این ارواح صحبت و یا اشاراتی داشته اند ازسوی اطرافیان و فرزندان خویش می شنیده اند که وی دارد هذیان می گوید. در این جا به مردم باید گفت که نجواها و اشارات اشخاصی که در بستر بیماری و یا در آخرین لحظات زندگی هستند، هذیان نیست بلکه آنها در حال مکالمه و حشر ونشر با موجوات غیبی و ارواح درگذشتگانی هستند که در آن لحظه در کنار بستر وی حضور پیدا کرده اند.
باید گفت که پدیده مرگ و قبض جان نه تنها پدیده ای ترسناک و غم انگیز نمی باشد، بلکه اکثر قریب به اتفاق ارواح متذکر شده اند که به هنگام خروج روح از جسمشان شاهد بهترین تجارب زندگی و رهایی از تمامی دردها و مشکلاتی بوده اند که در زندگی بواسطه حبس در قفس تنگ جسم بدان دچار بوده و در آن لحظه چشمشان به سیمای نورانی ارواح آشنایی افتاده است که گویی سالها با آنها دوستی و مراودت داشته اند و این فرشتگان و رسولان قبض جان با مهربانی ورود ایشان را به جهان شگفت انگیز و ملکوتی ارواح تبریک می گویند.
اما درباره چگونگی قبض روح در نزد افراد محتضر باید متذکر شوم، آن چیزی که از ظاهر امر و برای همگان قابل مشاهده می باشد، شخص محتضر اگر بیمار باشد در بستر رختخواب ابتدا به خوابی سبک رفته و سپس قبض روح می شود. اما طبیعی است در پشت قضیه و صحنه ای که ما شاهدش هستیم، وقایع واتفاقاتی برای محتضر رخ می دهد که از درک و حواس ظاهری خارج بوده و اطرافیان محتضر از آن آگاهی نمی یابند. قرآن کریم در فرازهایی به طور خلاصه بیان فرموده که مرگ و خواب شباهتهایی بایکدیگر دارند، و رسولان ما در قبض روح افراد هیچ کوتاهی و تقصیری نمی کنند. از این فراز از گفته خداوند می توان استنباط کرد که شخص محتضر به هنگام قبض روح با رسولان مرگ و فرشتگان ملاقات می نماید. فرشتگان مرگ همان ماموران الهی هستند، اما رسولانی که به همراه فرشتگان بر بالین محتضر حاضر می شوند، چه کسانی هستند؟ ارواح دراین باره اظهار داشته اند که:
از آنجاکه وقوع مرگ برای انسان اتفاقی شگفت انگیز و بدیع می باشد، خداوند با فرستادن رسولان خویش درصدد دلجویی و کمک به شخص محتضر برمی آید. به همین خاطر اشخاصی که در طول زندگی دنیایی بیشترین قرابت و دوستی را با انسان داشته باشند به هنگام قبض روح همراه با فرشتگان الهی بر سر بالین محتضر حاضر شده و وی را دلداری می دهند. مثلا پدر ، مادر و یا حتی فرزندی که در دوران کودکی فوت شده باشد بر سر بالین محتضر آمده و وی را برای قبض روح کمک و یاری می نمایند.در چنین مواقعی چشم و گوش روحانی شخصی که درحال مرگ است باز شده و قادر به دیدن و شنیدن صداها و امواجی می شود که دیگران قادر به د رک آن نمی باشند. شخص محتضر با مشاهده آشنایان و بستگانش که زمانی قبل از وی ازدنیا رفته اند متوجه تغییراتی در روند زندگی اش می شود اما قادر نیست این موضوع را به اشخاصی که پیرامون بستر وی نشسته اند و نگران و بعضاگریان هستند بازگو نماید و اگر هم با هزار زحمت بتواند کلماتی را در شرح آنچه که او هم اکنون دارد می بیند یا می شنود بیان کند، از آنجا که قابل درک و فهم آن نمی باشند، تعبیر به هذگویانی شخص محتضر می نمایند. در این لحظات کار فرشتگان مرگ آغاز می شود و آنها ریسمانهای روح را یکی یکی از جسم مادی قطع می کنند. اولین ریسمان ارتباطی روح، ریسمان پاشنه پای وی می باشد. به همین خاطر اولین اندامی که سرد و بی روح می شود پاهای انسان است و آخرین ریسمان هم ریسمان چانه است که با قطع این ریسمان مرگ حتمی رخ داده و دیگر به هیچ وجه روح به کالبد مادی بازنمی گردد و واقعه میمون و مبارک رحلت از دنیای مادی به جهان غیب برای محتضر به وقوع می پیوندد. روح پس از جدایی از جسم، برای مدتی با حالتی شوک آلود و متعجب به جسمش خیره می ماند و آنگاه متوجه ارواح اطراف خویش می شود که با رویی گشاده و خندان در کنارش ا یستاده اند. تعجب و شوک ارواح آنگاه بیشتر می شود که درمیان ارواح حاضر در محل، ارواح خویشان و نزدیکان را درست به همان شکلی که در دنیا با آنان می زیسته مشاهده می کند. روح در این زمان متوجه می شود که ارواحی که برای استمالت و دلجویی از او به محل آمده اند، زنده واقعی می باشند و انسانهای به اصطلاح زنده ای که پیرامون جسم تکیده و بدون روح او، مشغول گریه و زاری هستند، مردگانی هستند که اصلا نه صدای او را می شنوند و نه حقیقت او را که اکنون روحی آزاد از قفس جسم است، می بینند.
و بالاخره روح با توصیه ها و نصایح رسولان و فرشتگان مرگ مبنی برا ین که ماندن زیاده از حد او در دنیا، هیچ فایده و نفعی برای اطرافیان و فرزندانش ندارد، به جهان روحی مربوطه پرواز می کند.
