گذشت عمر بر ارواح

بنام خدا

گذشت عمر بر ارواح

فرامرز ملاحسین تهرانی

ارواح پیر نمی شوند بلکه تجربه کسب می کنند. هرچه بر سن ارواح در جهان هستی می گذرد، آنها کامل تر و با تجربه تر از قبل شده و رسیدن به سنین پیری فقط مختص به جسم مادی ایشان می باشد و روح که در مقاطعی از زندگی خویش بالاجبار با ماده و اجسام و کالبدهای مختلف به سر می برد با پیری و فرتوت شدن جسمشان هرگز پیر نمی شود.

روح یک عنصر لایزالی است که از ابتدای خلقت و هستی بوده و تا آخرین مراحل تبدیل و تبدل و درنهایت الحاق به روح اعظم کائنات در جهان هفتم روحی که منبع خالص انرژی پاک و اداره جهان هستی است، باقی خواهد ماند و به جاودانگی مطلق خواهد رسید.

روح تا زمانی که مجبور است در یکی از کالبدهای مادی قرار گیرد، مجبور است در زمان هایی غیر از خوابیدن خود را با قوانین عالم ماده منطبق نماید. یعنی ابزار و آلاتی که جسم خاکی برای فعالیت روح تدارک دیده است، بسیار ناقص و ضعیف می باشد به همین خاطر است که روح از تمامی توانایی ها و قدرتهای شگرف خود تا زمانی که در بند جسم مادی است، نمی تواند بهره مند گردد. به این علت است که ارواح به محض اینکه فرصتی پدید آید سعی در گشایش بندهای جسم و بدن مادی خویش کرده و به فضا و نشئه روحانی پرواز مینمایند که این مهم در هنگام خوابیدن، چرت زدن و زمان هایی که انسان اقدام به ریلکسیشن و ورزشهایی همچون یوگا میپردازد، رخ میدهد. اما بهترین زمان برای رهایی روح از جسم زمان خوابیدن است که روح به طور کامل از جسم فاصله گرفته و دیگر تابع قوانین عالم مادی نمی باشد. به همین خاطر است که انسان در عالم خواب ممکن است بسیاری از آداب و رسوم و نحله های بشری و فرهنگی خویش را نادیده گرفته و حتی برخلاف باورها و اعتقادات دنیایی اش رفتار نماید. (مانند ازدواج با محارم به عنوان یک روح مجرد در عالم رویا).

اما روح هرگز پیر نمی شود. روح به محض رسیدن به سن پختگی و آگاهی و دانایی با تسلط بر دامنه قدرتهای الهی خویش در روند گذشت عمر که باعث ضعف و سستی روح و تن پوش وی میگردد، واکنش نشان داده و آن را خنثی می نماید. یعنی هرچه جسم پیر و پیرتر می شود، روح همان سن و سال پختگی و قدرت خود را به عنوان یک انسان کامل حفظ می کند و اگر می بینید که انسان در زمان پیری دیگر قادر به بهره مندی از قدرتهای روحی و روانی خویش نمی باشد به این خاطر است که ابزار و اندامهای جسمانی مثل گوش و بینی و چشم و سایر اعضا و جوارح بدن به علت پیری و فرسودگی دیگر به کار روح جوان نمی آید و روح نیز تا زمانی که هنوز در جسم مادی قرار دارد، مجبور است به سختی با این اندام ها و جوارح روزگار بگذراند، تا زمانی که به واسطه مرگ از دست این جسم پیر و فرسوده خلاص شده و با ورودبه فضای روحانی دوباره به قدرتهای روحی و روانی خویش دست یابد.

ارواح تا مدتی پس از مرگ به علت وابستگی به جسم مادی و عدم باور مرگشان، خویشتن را به همان هیبت و هیکل قبل از مرگ مشاهده می کنند اما با گذشت زمان و رسیدن به آگاهی و باور مرگشان، سعی در پاک کردن خاطرات گذشته شان از اندام و جسم مادی خویش کرده و برای خود یک هیبت و اندام سالم و جوان در جهان ارواح بیافرینند.

ارواح دانا و آگاهی که در یکی از طبقات بهشتی جهان غیب به سر می برند، همگی شان جوان و سرحال و شاداب هستند زیرا آنها به این موضوع پی برده اند که روح آنها تابع شرایط قوانین الهی و قدرتهای نهفته و آشکار وابسته به روح اعظم کائنات می باشد و هرآنچه را که اراده فرمایند قادرند به منصه ظهور برسانند ازجمله جوانی و زیبایی و شادابی و قدرتهای مادی و معنوی را.

در این باره در آینده بیشتر خواهیم نوشت.