مثنوی ارواح
یا رب از من کم مکن الطاف دوست ----- مثنوی روح من از آن اوست
مثنوی ارواح
یا رب از من کم مکن الطاف دوست ----- مثنوی روح من از آن اوستآیا ارواح خسته هم می شوند
بنام خدا
آیا ارواح خسته هم می شوند
فرامرز ملاحسین تهرانی
در جواب این سوال باید گفت؛ چراکه نه.
البته خستگی ارواح به شکلی که افراد زنده بر اثر کار و تلاش زیاد خسته می شوند نیست، بلکه خستگی آنها ناشی از دغدغه های ذهنی مربوط به خودشان میباشد. انسانهای در قید حیات مادی مانند من و شما هم در پاره ای مواقع از لحاظ ذهنی خسته می گردیم. این خستگی با خستگی بدنی که ناشی از کار و تلاش یدی و روزانه حادث می شود فرق دارد. معمولا ارواحی که زیاد به جهانها و سیارات مادی سر می زنند و رسالت های مخصوصی در رابطه با آدمیان دارند بیشتر دچار خستگی ذهنی می شوند و نیاز به استراحت بر آنها مشهود می گردد. همچنین ارواح گناهکار که در طبقات و جهانهای پست روحی مثل جهنم و جهان دوم روحی یعنی اعراف به سر می برند همواره به واسطه فکر کردن زیاد درباره کرده ها و اعمال زشت خویش در زمانی که در قید حیات بودند، دچار خستگی ذهنی وفکری شدید می گردند.
حتی درمیان ارواحی که در بهشت به سر می برند خستگی ذهنی و فکری پدیدار می گردند. همانطور که می دانید همه ارواح بهشتی در یک سطح از آگاهی و بینش الهی نیستند . برخی از آنها بواسطه افراط در لذت بردن از مواهب و نعماتی که در آن جهان روحانی و رنگارنگ هست دچار خستگی و حتی دلزدگی می شوند و حتما می بایست برای مدتی به بازسازی قوای روحی و روانی خویش همت گمارند. و برخلاف آنها برخی دیگر از ارواح بهشتی که دارای بینش و تقوای بالاتری هستند جانب احتیاط و میانه روی و اعتدال را در پیش گرفته و هرگز دچار دغدغه هایی از این دست نمی گردند و به همین خاطر است که برخی از بهشتیان در طبقات بهتر و بالاتری نسبت به سایر بهشتیان منزل و ماوا دارند.
بارها شده در جلسات روحی وقتی از روح حاضر در جلسه خواسته ایم که اگر امکان دارد فلان روح را به جلسه حاضر گرداند، موفق به این کار نشده و مثلا گفته است که آن روح فعلا کار دارد و هم اکنون قادر نیست به این جلسه بیاید. پس نتیجه می گیریم که ارواح در جهان های روحی دارای وظایف و درگیریهایی شبیه به زمانی هستند که در دنیا در قید حیات بوده اند منتها تفاوتش در این است که در دنیا بیشتر دغدغه های ما بابت فعالیت برای کسب درآمد و گذران زندگی و معیشت خود و خانواده امان است اما در جهانهای روحی فعالیت های ارواح بابت کسب معنویت و افزودن به دانش و شناخت الهیات و معنویت می باشد. به همین خاطر است که ارواح پس از مدتی اقامت در جهانهای روحی کمتر تمایل به بازگشت به کرات مادی دارند و رفته رفته علائق و دلبستگی های خود به دنیا و خانواده و خویشان و سایر تعلقات را از دست میدهند.
اما شکلی دیگر از خستگی در ارواح مربوط به زمانی است که آنها قبض می گردند. ارواحی که به واسطه عدم اشتیاق به رهایی از ماده در زمان تحویل جان مقاومت میکنند شاید البته شاید تا مدتها بر اثر خستگی و تکاپوی ناشی از جان دادن، به خواب روحی و به اصطلاح کمای روحی دچار شوند. این دسته از ارواح وقتی که از خواب بیدار میشوند مدتهای مدیدی از مرگ آنها گذشته است و هیچ چیزی از زمان قبض روح و مجالس ختم و عزاداری که برای آنها ترتیب داده شده است، را به یاد نمی آورند و ناگهان خود را در محیطی تازه و ناآشنا می بینند. در این موقع است که ارواح دیگر گه شامل ارواح حامی و ارواح خویشان و بستگان وی می شوند به سراغش آمده و او را از وضعیت تازه ای که با آن مواجه است آشنا میسازند. این دسته از ارواح معمولا تا مدتها با تعجب و شگفتی از وضعیتی که در آن قرار گرفته اند به سر برده و کم کم به شرایط جدیدشان خو گرفته و مرگ را می پذیرند. افراد مومن و کسانی که از قبل خود را برای واقعه مرگ آماده کرده اند کمتر جزو این دسته هستند ولی معمولا افراد مادی گرا و دنیاطلب تا مدتها پس از مرگ هم دست از عناد و لجاجت برنداشته و تلاشهای بیموردی برای بازگشت به دنیا دارند که هرگز اجابت نمیگردد و فقط مشقت و خستگی ذهنی و روحی را برای ایشان به دنبال خواهد داشت. انشاالله در آینده بیشتر در این مورد خواهیم گفت.
